Nano cosmetica worden zo genoemd omdat zij gebruik maken van zeer kleine (of nano) deeltjes op de huid veel meer dan traditionele antiverouderingsbehandelingen kunnen doen penetreren. Nano technologie werd oorspronkelijk geïntroduceerd voor gebruik bij kunstmatige vezels en medicijnen. Vanwege het vermogen van deze deeltjes worden geabsorbeerd in huidcellen zijn vragen gerezen over de lange termijn effecten van de chemicaliën die worden ingebracht in het lichaam. Dit is vooral een probleem wanneer de deeltjes uitspoelen naar lichaamscellen of de bloedbaan.
Zowel de Britse Agentschap, de Royal Society, en de Amerikaanse agentschap, de Food and Drug Administration (FDA), hebben hun bezorgdheid geuit over het gebruik van nanotechnologie in cosmetische behandelingen. Deze overheden pleiten voor een aantal ernstige onderzoek naar de lange termijn effecten van deze cosmetica in de cosmetica-industrie, die is relatief ongereguleerd sinds zijn conceptie. De FDA is ook op zoek naar de mogelijkheid van invoering van een systeem dat de klinische proeven en vergunningen binnen deze industrie zou vereisen.
Volgens de FDA, is dringend onderzoek nodig om de veiligheid van de bezorgdheid over nanodeeltjes in cosmetica te beoordelen. De Royal Society is ook vraagtekens bij de vraag of de deeltjes in de cellen worden genomen, of ze de bloedbaan, en de effecten van deze kunt invoeren. De angsten die voortvloeien uit het gebruik van nanotechnologie in cosmetica zijn te wijten aan vragen over de mogelijke genetische mutatie als een lange termijn effect.
Traditionally, werden anti-aging huidverzorging producten die zijn ontworpen om vocht vast te houden in de huid door het creëren van een barrière tussen de huid en de buitenwereld wereld. Nanodeeltjes in de nieuwe generatie van cosmetica werken niet zo. Ze zijn ontworpen om de bovenste lagen van de huid doordringen en het stimuleren van nieuwe huid cel productie, die de huid een nieuwe, mollig, en jeugdige uitstraling geeft. Nanodeeltjes maakt het mogelijk ee