Hij rust, ligt beneden opent het oog op het bed te staren naar buiten het raam. De crème getinte ruiten blind kon de val zonlicht niet afwijzen. Had net witgekalkte de sneeuw-witte muur wordt brekende het licht zonlicht, lijkt helderder. Hij zag ons te komen, langzaam op zoek naar de vrucht te eten om me te nemen. "Beschouwt als klaar, liggen je naar beneden! Niet opstaan. "De vader komt aan zijn ene kant, helpt hem om op te staan zit op het bed.
Ik voelde duidelijk dat hij is veranderd, niet alleen de mens heeft een grote cirkel bovendien oud velen, oorspronkelijk legt op het gewicht van het lichaam dunne bot als brandhout, het grijzend bij de slapen, is de rimpel is op dit moment talloze, de visie ontvangen vertraging, de baard strekt zich uit alle vier de ledematen. De vader met hem besproken dat mijn studie situatie, ik heb geen woorden te zeggen, dat was alleen rustig zit, luistert naar ze te praten, is op zoek naar buiten het raam het licht zonlicht.
De kinderen naast de deur is het spelen van de speelkaarten, het lawaai galm in deze eenzame familie.
Een maand later, de vader zei dat hij verbleef in het ziekenhuis weer, wilde dat ik om een blik op hem te hebben. Na die dag heeft gehad het diner, ik en de vader naar het ziekenhuis. Het ziekenhuis reparaties zeer heeft de schaal, de groene lamp volgens het hele gebouw, misschien was de winter, misschien is het vanavond is met de stortregens, keek in ieder geval, dacht koud, donker en ongezellig.
Zodra binnenkomt in-patiënt-afdeling om een smaak ruiken, volgde ik nauw samen met de vader kruipen de zesde verdieping, was op het hart steeds meer en meer angstig, zal naast hem binnenkort willen worden weer gezond I niet te weten dat er iets te zeggen. Ging de ziekenzaal, de vader in de richting heeft geneeskunde fles meeste ziekenhuisbedden te lopen gehangen. Ik durf niet aan mijn ogen gewoon geloven.
Op het bot van zijn gezicht is zeer verschillend, de sombere diepte oog gaat, de wenkbrauw draaide het licht geel, de huid was zwart was zwart, een dun haar lijkt op stapel winters de subtilis, pan-licht geelbruine kleur. Hij al niet in staat uiteengezet, opent beide ogen krachtig, keek me aan het hese geluid zeggen te gebruiken: "is gekomen, zit!" Haar vrouw "de vertaling" zijn woorden, is het blussen van de oranje schil.
"Hij zei dat hij iets omlaag kan leggen, slechts 9 jaar oude dochter, dit is hij de grootste zorgwekkend." Zijn vrouw is vertellen zijn bezorgdheid aan de vader.
"De