Sommige staten ook homoseksuele en lesbische mensen verbieden steeds pleeg- of adoptieouders.
De meeste adopties worden geregeld via openbare of particuliere adoptiebureaus. Mensen die willen nemen van toepassing op een agentschap en worden onderzocht en geëvalueerd om te bepalen of ze geschikt zijn ouders. Terwijl overheidsinstanties rekenen doorgaans weinig of geen kosten voor deze service, particuliere bureaus rekenen vaak aanzienlijke kosten voor hun diensten. Sommige mensen werken door middel van agentschappen om kinderen die in het buitenland vast te stellen.
Andere mensen weer aan gaan - tussenpersonen die zorgen voor zwangere vrouwen om hun baby's naar adoptieouders te zetten zonder tussenkomst van een adoptiebureau. Sommige staten staan deze praktijk en de licentie van de go-tussenpersonen. Andere landen verwijzen naar de praktijk als illegaal.
Mensen die willen adopteren moeten ook gelden voor de rechter om de vaststelling wettelijk goedgekeurd. Een advocaat neemt vaak de juridische stappen om de adoptie definitief te maken.
Een adoptiebureau zal het verslag over de goedkeuring van de ouders en zal schriftelijke toestemming van de biologische ouders te zoeken. In de meeste staten, is toestemming vereist, maar in sommige gevallen, zelfs als de biologische ouders weigeren of niet kan worden gevonden, rechter kan nog adopties dat zij besluiten zijn in het beste belang van het kind toe te kennen. Kinderen boven een bepaalde leeftijd vaak 12 of 14 moeten ook instemmen met de adoptie.
In de meeste staten, toen de rechter keurt een adoptie, maar geeft een tijdelijke orde.
Dit betekent dat het agentschap of biologische ouders blijven de voogden voor een bepaalde wachttijd, zoals zes maanden of een jaar. Na deze wachttijd, wordt een nieuwe geboorte certificaat afgegeven waarin de goedkeuring van de ouders als de ouders van het kind. Het kind en de adoptieouders dan