Mijn Moms Dump

"Hey mam, wat is het gemeenste wat iemand ooit heeft gedaan?" Angie vraagt; afvragen laaiend in haar ogen, maar willen weten wat haar moeder heeft doorstaan.

"Uuh, lieverd, er is geen manier waarop ik ooit zeg je dat- je nachtmerries zou hebben voor een maand." Ze sarcastisch antwoordt haar probeerde moeilijkste niet te lachen om haar dochter gezichtsuitdrukking.

"Nou, vertel me iets sappige!" Angie giechelt toen ze eindelijk begrijpt grap van haar moeder.

"Toen ik ongeveer vijf jaar ouder dan je nu bent, was ik in Jr. High.

" Haar moeder vertelt. Angie's gezicht straalt als ze haar hoofd knikt en neer, woest, enthousiast voor haar moeder te gaan. "Twee meisjes gedumpt mijn gezicht in een prullenbak en vervolgens liep weg, grinniken luider dan ooit. Laat me je vertellen iets- de prullenbak in het toilet van het meisje is geen plaats voor je hoofd. "Angie's gezicht gaat van vrolijke tot droefheid geslagen sneller dan je zou kunnen zeggen dat-goed iets. 'Maar' Angie's spieren vast; misschien, niet te willen laten gaan van deze één greintje hoop voor haar moeder terug in wat zij noemt Jr. High.

"Tegen het einde van de middelbare school die meisjes waren zwaaien naar me in de gangen" Haar moeder contently glimlacht.

Dat eigenlijk gebeurt er met mijn moeder toen ze op de middelbare school, maar ik ben niet Angie.

In het moet mijn advies- niets als dit ooit gebeuren of het nu, dertig jaar geleden, of dertig jaar in de toekomst. Iets van deze manier is gewoon verkeerd en beschamend.

head Nobody's moeten belanden in de prullenbak, en ze moeten niet grinnikte op wanneer ze proberen om op te komen voor zichzelf tegen de verkeerde.

Wat mensen moeten doen is wave 'hallo' in de hal, en vergeven

.

Vergeet niet, vrede begint met een glimlach en een golf, en niet een grijns en een dump.