Het is moeilijk voor mij om te beschrijven hoe het is om een deel van een militaire familie vooral als een moeder te zijn. De trots die je voelt voor de keuzes die je kind heeft gedaan is enorm. Aan de andere kant de angst van je kind het betalen van de ultieme offer is astoundiing. Ik bid voor zijn veiligheid alledaagse en zelfs dat is niet genoeg om me een gevoel van ease.Jerrod geven is jong sterk en zeer moedig. Hij is ook koppig en hoofd sterk.
Hij heeft keuzes in zijn leven dat de meesten van ons kon niet eens voorstellen en zelfs als we konden denk ik niet dat we konden hebben gemaakt via Boot Camp gemaakt.
Drie maanden van slopende fysieke en mentale reconditionering en geen contact met uw familie, behalve via de mail. We hadden geluk, Jerrod was gestationeerd dicht bij huis. Hij is slechts een slechts zeshonderd mijl afstand in Camp Lejeune in North Carolina. We leven in Ohio. Dank God dat mijn zoon is dicht bij mij en zijn vader, want als we niet zouden hem niet vaak zien.
We hebben hem ongeveer een keer om de paar maanden voor het laatste jaar gezien. Het meest trieste deel van dit is dat hij afstudeerde op 26 februari is 2010 en hij zal inzetten op maart 01,2011. Een zeer korte jaar na zijn indiensttreding.
Ik weet dat degenen onder u die geen lid zijn van een militaire familie die het klinkt eenvoudig gaan over te brengen van zeven maanden en thuiskomen. Het is niet zo makkelijk. Jerrod zal één van de dodelijker provincies Afganastan worden gestuurd en ik hoop dat onze gebeden zijn genoeg om hem veilig thuis te brengen.
Ik bid meer, dat hij thuis komt in één stuk zowel mentaal als fysiek. Ik vrees voor hhim dagelijks en hij is nog niet eens voorbij.
De families en geliefden van de militaire betalen de ultieme prijs. We kunnen onze zonen of dochters te verliezen in een tweede en nooit om gedag Ik hou van je zeggen en zij zijn gestorven in een vreemd land, zelfs niet dicht bij huis. We maken ons zorgen dagelijks totdat ze thuis komen en we kijken naar het nieuws alleen maar om ervoor te zorgen dat ze het hebben gemaakt door middel van een dag.
De Ulitimate offer, zodat we kunnen sontinue te zeggen "het land van de vrije en het huis van hte moedig".
Mijn zoon is nog maar een tiener die bereid is om zijn leven te geven voor zijn land. Een tiener die moeilijk was opgroeien en koppig als een volwassene. Een tiener die ik kijk naar elke dag dat ik leef. Mijn held voor het leven.