Toen ik post over mijn bipolaire en dergelijke, ik maak er een punt nooit te gaan te veel in detail over mijn omgeving en wat er persoonlijk in mijn leven.
Nou, als het lijkt als niemand lijkt te begrijpen wat ik van binnen voel en waarom ik voel het, ik heb besloten om het hier te plaatsen en zelfs als niemand het leest, zal ik hier en van buiten kennen haar van mij.
Ok, laat ik hier een paar keer diep adem ....
Ik heb een zestien jaar oude zoon, die het schooljaar doorbrengt met zijn grootmoeder in Chesapeake.
Er scholen zijn veel beter er, gramma woont een mijl van de school en de kinderen graag naar het strand. Ze zijn blootgesteld aan alle verschillende culturen die ze nooit zou leren in de kleine stad waar we wonen.
Mijn zoon heeft een bipolaire stoornis en is iemand die in ontkenning over het hebben van het, dus geen medicijnen. voor hem. Zijn emoties zijn als een achtbaan precies zoals ik word zonder mijn medicijnen. Dus in plaats van medicatie, (en natuurlijk zonder dat bewust doen,) heeft hij door het drinken en het doen van drugs gekozen voor zelfmedicatie.
Hij heeft dingen gestolen van zijn broers en zussen, ging van school en wegrennen allemaal binnen de afgelopen maand en het is niet alsof hij nooit in de problemen is geweest. Hij was in een dronken rijden ongeval vorig jaar, iedereen liep weg wel. Niet zeker hoe ik de foto's van de auto zal toevoegen aan dit bericht. Hij had 10 dagen jeugddetentie, zet dan op proef, rende hij weg en toen hij thuis kwam was uitgerust voor een enkel volgen armband die hij droeg voor 3 weken. Oh ja, en 250 uur taakstraf.
Hoe maak je iemand nemen hun psychiatrische medicatie? Als het om een fysieke reden, kunt u ze maken als ze onder 18. Echter, de psychiaters zeggen dat je niet iemand dwingen om psych medicijnen in te nemen.
Ik weet één ding, als hij dat doet besluiten om thuis te komen, (en hij wil, belt me huilend om hem geld te sturen om thuis te komen,) hij gaat recht in rehab, hebben een volledige psych evaluatie terwijl er Probeer hem op sommige medicijnen onder de zorg van artsen en hopelijk vinden ze de juiste een of enen en hij voelt zich "normaal" voor wat ik denk dat zou de eerste keer in zijn leven te zijn tijdens het gebruik.
Ik denk dat de enige manier waarop ik ga in staat zijn om hem te helpen zou zijn.
Bedankt voor het lezen van mijn gedachten. Ik had alleen maar om het uit te krijgen ... welterusten