Ik kan niet uitdrukken hoe boos ik voel me op de hoogte van pesten wat er gaande is in onze scholen vandaag. School ambtenaren beweren dat ze zijn recht op de top van elk incident wanneer er iets gebeurt. Ik vraag me af hoeveel mensen oprecht het gevoel dat onze scholen zijn echt op de top van dit probleem en dat onmiddellijke, de juiste actie wordt altijd gevolgd door de na elk incident wordt hun aandacht gebracht.
En door een goede actie, ik ben niet alleen maar te verwijzen naar een aantal standaard straf die neerkomt op iets meer dan een tik op de vingers, gegeven na een kind is beschuldigd van pesten. Behandeling met pesten na het feit is natuurlijk noodzakelijk. Maar de juiste actie moet ook gebruik maken van de bestaande programma's te nemen gericht op het hart van het onderwerp van pesterijen op te nemen. Deze programma's zijn samengesteld om kinderen te helpen in de scholen inzicht in de gevolgen van pesten aan beide zijden van de vergelijking.
Niet alleen heeft de jongen die wordt vaak gepest lijden extreme persoonlijke vernedering, maar de pester zelf is heel vaak te maken met zijn eigen zaken, of het nu woede, geweld thuis, of het trieste feit dat hij of zij gewoon vindt plezier bij staat om andere mensen voelen zich slecht. Het moet duidelijk zijn door nu hoe absoluut noodzakelijk ingrijpen namens alle kinderen gepest is geworden.
Het aantal kinderen die worden gepest neemt toe, evenals het aantal kinderen die uiteindelijk hebben bereikt hun persoonlijke beperken na te zijn gepest voor jaren.
Veel kinderen, die is emotioneel geslagen en soms fysiek bereiken van het punt als ze zeggen: genoeg is genoeg. Maar niet zijn uitgerust met de juiste kennis van hoe het misbruik stop te maken, meer en meer kinderen zijn het maken van de pijnlijke beslissing om hun eigen leven te beëindigen dan moeten nog meer lijden.
Voor veel andere kinderen, het resultaat is blijvend emotionele schade en een bijna onbestaande eigenwaarde dat deze kinderen plaatsen met een risico op drugsmisbruik en voor steeds gewelddadig als een manier uiting geven aan hun woede en wrok over de manier waarop ze werden behandeld voor zo vele jaren. Er zijn ook een groot aantal van de middelbare school leeftijd kinderen die het maken van de beslissing om te stoppen met school in plaats van in te dienen zich nog langer aan de onrechtmatige daden van hun klasgenoten.
Is er iemand die dit serieus? Hoeveel nieuwsberichten zullen we moeten over kinderen die hun eigen leven hebb