Overall Rating: 3/5
Once upon a time, een arcade-stijl Japanse import hit Amerikaanse bodem als een video game op de Nintendo Entertainment System, dat starred een Godzilla-achtige hagedis monster en een King Kong-achtige gorilla monster die steden scheurde en aangericht wereldwijd chaos. Dat spel was Rampage, en jaren later de impact is nog steeds voelbaar, als zij en haar vele sequels honderdduizenden eenheden hebben verkocht en geïnspireerd een geheel nieuw genre van stadsbeeld vernietigen plezier.
Maar was het zelfs een fatsoenlijk spel?
Graphics
Deze titel was niet spectaculair, noch verschrikkelijk in de grafische afdeling. De NES had zeker grafische beperkingen; maar zelfs dat is geen excuus voor een deel van de travesties in dit avontuur, zoals het volslagen gebrek aan achtergrond in bepaalde niveaus of de ruwe, schetste verschijning van enkele items. Anders was het echter redelijk, en zag er het beste wanneer de militaire opdagen voor full-on aanvallen.
Geluid
De soundtrack was eenvoudig, niets echt revolutionair aanbieden.
In feite, sommige gebieden ontbreekt elke schijn te achtergrondmuziek helemaal niet, en het is duidelijk dat de ontwikkelaars besteed minimale tijd ervoor zorgt dat dit spel klonk goed. Als er iets, de geluidseffecten zorgen voor een bijna meer humor dan iets anders, zoals je kennis met de koddige tonen van het aanvallen van treinen en de wimpy pop uit het nietige tanks.
Innovatie
Dit was echt een unieke spel voor zijn tijd.
Ja, er was een Godzilla spel voor Nintendo, maar het was een interstellaire zoektocht benadrukt door baas past, niet een kleurrijke wereld-ravotten city-stampen destructionfest achtige Rampage. De twee-speler coöperatieve modus was een hoogtepunt ook, maar Rampage werd benadrukt door zijn eenvoud, dat de video game-equivalent van een popcorn actiefilm in de theaters. Sit back, relax, geniet, geen diepe nodig dacht
Replay Waarde
Dit is een bron van twist voor sommige fans.
Terwijl velen beweren dat de eigenlijke gameplay is veel te repetitief, anderen zeggen dat dit soort hersenloze ravage is perfect voor een stad-tromping marathon. De fun factor varieert sterk van persoon tot persoon, omdat sommige erop aandringen dat de nieuwigheid van het spelen als een monster die hele gebouwen vlakker is geweldig, terwijl anderen ter plaatse dezelfde korrelig oppositie dertig niveaus in een rij en huilen lame!
Voor de reden van een gebrek aan diepgang, het spel kan niet te