Er kan geen twijfel over bestaan dat kunstenaars, waaronder fotografen, dragen een grote verantwoordelijkheid zijn. Allereerst moet een kunstenaar op te beslissen en oprichting van een artistieke visie, dat zijn of haar creatieve doelen echt vertegenwoordigt. Om dit te bereiken, zijn er belangrijke keuzes worden gemaakt door fotografen, met inbegrip van wat onderwerp het beste weerspiegelt de passie van de kunstenaar, wat voor soort apparatuur het meest geschikt is om het werk bij de hand, wat voor soort belichtingsinstellingen het gewenste effect en welke methode zal verkrijgen voor het produceren van prints zal zijn meest aangename.
Ik denk dat deze keuzes te maken is een grote reden waarom de fotografie is zo leuk. Eigenlijk vind ik dat het al die hoge druk artistieke momenten van de beslissing, of misschien besluiteloosheid, dat een lange weg in het maken van fotografie zoals een spannend avontuur te gaan. Voor mij, fotografie biedt ook veel inspiratie en tilt mijn geest. In feite, heb ik ontdekt dat fotografie is eigenlijk therapie voor de ziel. Het is wat ik doen om mijn geest te vernieuwen en te ervaren Moeder Natuur op een manier die consequent verfrist mijn persoonlijke kijk op het leven.
Ik wil niet om hier te sentimenteel klinken, maar ik denk eerlijk gezegd dat er niets te vergelijken met de grote gevoel een fotograaf kan krijgen door artistiek vastleggen van een visuele ogenblik, hetzij digitaal of op film. En zelfs als ik ben niet tevreden met de foto, tenminste ik ben aan het leren het vak door het te doen, terwijl het deelnemen aan een activiteit die ik grondig genieten. Als je erover nadenkt, geen kunstvorm is een eenzame onderneming, en altijd vereist van de kunstenaar een bereidheid om deel te nemen en bij te dragen. Natuurlijk, fotografie is geen uitzondering.
Terwijl de fotograaf draagt een unieke visie en stijl, de fotograaf kijkerspubliek draagt een interpretatieve enthousiasme, positief of negatief, het werk van de fotograaf. En terwijl iedere fotograaf bereid om deel te nemen aan een wereldwijde gemeenschap van kunstenaars moet zijn, de fotograaf kijkerspubliek is altijd meer dan bereid om te participeren in een gemeenschap van mensen met een gepassioneerde interesse in de techniek. Kunst zou geen kunst zonder zowel de maker en de tolk gezamenlijk optreden zijn.
De fotograaf en zijn of haar publiek moet stellen en een symbiotische relatie te onderhouden. En het moet de fotograaf die deze vereniging initieert zijn. Als j