Ik draaide me 55 jaar oud een paar dagen geleden. Dit was de eerste verjaardag vierde ik zonder mijn moeder. Ze overleed drie weken na mijn verjaardag vorig jaar. Ik had een geweldige feest dit jaar met mijn dochters en zus. Brachten we een heerlijke dag winkelen en werd ik getrakteerd op een heerlijke lunch. Er was slechts één ding ontbreekt. Voor de eerste keer in 55 jaar dat ik niet heb een verjaardagstaart (of taart of brownies) met een kaars erin en niemand zongen verjaardag. Je zou het niet denken dat het zou een groot probleem zijn.
We hebben geen baby's in mijn familie nog; de jongste is 19. En op elk verjaardagsfeestje toen mijn moeder uit zou brengen de taart en de kaars (s) en begint te zingen Happy Birthday, iedereen rolde hun ogen en tegenzin zong mee. Ik heb geprobeerd om deze traditie in het afgelopen jaar en in voorgaande jaren blijven wanneer hosting verjaardagsfeestjes en ontving hetzelfde oog broodjes en misgunnen participatie.
In een paar weken zullen we het vieren van mijn dochter, mijn nichtje's en verjaardagen van mijn neef.
In plaats van de gebruikelijke feestje bij iemand thuis, de familie stemde om uit te gaan om te eten. Het zal nog een verjaardag zonder taart, kaarsen, of Gelukkige Verjaardag lied. Ik ben benieuwd of die drie honorees afwezigheid zal merken. Het maakt me verdrietig. Zijn familie tradities langzaam sterven aan mijn ouders mee in een andere wereld? Hebben mijn familieleden worden zo verfijnd dat verjaardagstaarten en liedjes zijn te oubollig? Ik hoop van niet en als ik iets te zeggen, ik zal als gastheer van alle verjaardagen in de familie na onze volgende geplande restaurant uitje.
En, zal ik zeker dat er een taart (of twee of drie ... een voor elke verjaardag persoon) en de traditionele Gelukkige Verjaardag nummers waarop ze alle rollen hun ogen.