In elke race, er andere cultuur, maar in het vieren van de speciale vakantie zoals, het seizoen van Kerstmis; cultuur is niet het probleem meer, omdat het gaat over, de viering van onze Heiland, Jezus Christus, de verjaardag. Het gaat over Zijn liefde in de hele aarde. Hoe dan ook, de wijze hoe elk land viert; elk individu hadden hun eigen manier, niet op basis van cultuur, maar elk middelen en persoonlijkheid.
Als een bepaald persoon is een beetje gelukkig en liefde partijen, kan ze een jubelant feest van te maken, maar als ze een soort van conservatief, kan ze de partij meer plechtige, maar nog steeds onvergetelijk. Maar, er zijn dingen die gemeenschappelijk zijn voor beide; dit zijn de bereiding van voedsel, spelletjes en het geven van geschenken uit liefde. Dit jaar was mijn eerste kerst in de Verenigde Staten. Het is onverwacht vol verdriet en pijn. Het werd voorspeld om met mijn man en mijn stiefzoon Marcus, maar we hebben niet de toekomst vast te houden.
Een of andere manier, met de mensen die ik leven, waren ze proberen om het heel bijzonder voor mij te maken. En het is meer dan voldoende reden om tenminste gelukkig zijn. In Kerstmis 2010 was ik met mijn familie en vrienden, natuurlijk met mijn man, Mike. We hadden een uitgebreid feest met een geroosterd varken, kippen en andere vormen van Filipijns voedsel. Mijn man vond de geroosterde varkens huid. Ik bleef hem te waarschuwen voor de cholesterol, maar hij vond het leuk.
We kochten verschillende soorten snoep, te gooien voor de kinderen, en we waren de één, die meer giften voor de geliefden en vrienden gaf. Hij was de Kerstman van de partij. Iedereen was blij, want niemand was vergeten. Iedereen was met de lijst om speelgoed of contanten en andere levensmiddelen krijgen. We hielden beiden gooien geschenken, want het was Kerstmis. Ik bereid games die ik noemde, het planten van rijst en bouwen toren met behulp van de frisdrank drinken stro. Het was leuk. En elke winnaar had een prijs. Er was dansen met de kinderen of de volwassenen, of zingen van kerstliederen.
We hadden ook de uitwisseling van geschenken. Oh my, kreeg ik een Teddybeer van mijn manito, Matthew Semblante, maar mijn neef Jarred nam het van me. Kortom, ik heb geen geschenk behalve één, mijn kostbare geschenk van God, mijn man op zijn verbazing terug naar Filipijnen voor mij. Ik heb niets nodig, maar hoe dan ook hem. Dat was mijn gelukkigste Kerstmis in mijn hele leven. Deze keer kan ik zeggen dat mijn kerst is anders. Natuurlijk,