Als Milligan dit hoorden en zagen de baby in de kribbe hij was gevuld met ontzag en dan beefde van opwinding. De Koning, was de Messias geboren. De Heiland was gekomen. Milligan krabbelde neer off Ashabah rug en rende zo snel als hij kon naar de herberg. Hij gleed in de achterdeur net als de herbergier werd gooien de vuilnis.
Milligan renden rond de herberg roept alle andere muizen om bij hem in de bijkeuken. Hij had spannend nieuws. "Kom, kom snel, haast." Hij schreeuwde naar hen.
Eén voor één van de andere muizen volgden Milligan tot de bijkeuken. Ze hadden nog nooit gezien dat hinderlijk kleine muis zo opgewonden.
"Milligan, wat al deze opwinding over," Grootvader Muis vroeg hem? "Wat is er mis?"
"Er is niets mis. Het is geweldig, "Milligan piepte opgewonden. "Het is de Verlosser, de Heer, de Zoon van God is gekomen. Hij is geboren en ligt in de kribbe in de stal.
Het is de Messias, de koning geboren. Kom en zie. Kom snel. "
De muizen zag er allemaal van de ene naar de andere af of Milligan speelde een truc op hen voor de gemiddelde dingen die ze hem had gedaan. Ze keken naar Grootvader Muis.
"Ik zal gaan zien voor mezelf, ga dan naar de stabiele en zie deze babe die Milligan heeft ons verteld," Grootvader Muis zei en hoewel hij zei dat zou de andere muizen alle volgen hem was er een zweem van twijfel in de stem Grandfather's. Hij was niet helemaal zeker Milligan was dit niet het maken van allemaal.
Voorzeker, de Zoon van God zou niet zijn geboren in de wereld in een nederige stal achter een herberg in een kleine stad als Bethlehem. Voorzeker, de Zoon van God, de Schepper, de Zoon van God, de Allerhoogste zou worden geboren in een groot paleis, misschien zelfs de tempel en op zijn minst in Jeruzalem, maar niet hier en niet in een stal. Grootvader Muis dacht Milligan moet worden verward of misschien zelfs het spelen van een truc op hen. Dat hij zou hebben om te zien voor zichzelf. De muizen al haastte zich naar de stal met Milligan racen langs naast Grootvader Muis.
Grootvader Muis stilletjes maakte zijn weg naar binnen en-tip tenen tot aan de kribbe en keek naar binnen. Hij stond daar stil voor de langste tijd en plotseling een grote glimlach bedekte zijn gezicht als tranen van vreugde biggelden over zijn wangen. Het was hem; Gods eniggeboren Zoon,