Een lid van de clan van Joyce Galway, voer hij naar West-Indië, maar op de manier waarop Joyce en zijn collega-zeilers werden gevangen genomen en opgesloten als slaven gehouden. Meer dan veertien jaar was Joyce's taak om te werken naast een goudsmid. Tijdens zijn jaren van werken Joyce zogenaamd ontwierp de traditionele Ierse Claddagh ring. Hij had zijn liefde linksback in Ierland en ze wordt gezegd te zijn op hem te wachten. Ten slotte, zoals Willem III opgevaren naar de gegooid, riep hij voor de vrijlating van de Britse gevangenen. Joyce was vrij om naar huis terug te keren.
Voordat Joyce's terugkeer naar Ierland, zijn 'eigenaar' bood hem rijkdom, en zijn dochter in het huwelijk. Joyce zei nee, de keuze om terug te keren naar Ierland en zijn langverwachte liefde. Na zo lang wachten was ze blij zijn terugkeer, en trouwde met hem onmiddellijk. Er wordt gezegd dat hij gaf haar de ring als een symbool van hun liefde. Vanwege deze legende de traditie van het geven van de Ierse Claddagh ring voor liefhebbers is duidelijk.
Toen Ierland werd getroffen door de aardappel hongersnood, veel van de Ierse gezinnen reisde naar Amerika, met medeneming van de Ierse Claddagh ring, die nu een erfstuk is geworden. De ring is nu doorgegeven via de vrouwelijke lijn, of met mannen om door te geven aan hun liefde. Omdat de ring is een traditie van de Ierse gezinnen, kan het een geschenk tussen geliefden en echtparen, die AHS is doorgegeven door de familie. Het toont een verbinding met de familie, evenals de verbinding tussen de twee die samen voegen aan het huwelijk.
In de afgelopen tijd is de Claddagh ring is gebruikt als een trouwring op heidens huwelijk ceremonies, vaak een hand-vasten. De hand-vasten, zoals met meer traditionele huwelijksceremonies, sluit zich aan bij twee mensen samen in liefde en vriendschap, en zo de Claddagh ring is uitgegroeid tot een populair symbool, in plaats van een gewone gouden band.