Zo veel, te veel van onze jonge mensen struikelen, als het ware, op het ouderschap, dat is immers de kern en de essentie van het gezinsleven. Het is pas na het ouderschap is gekomen dat ze "ontdekt" dat ze hebben gegeven, als een levenslange gijzelaar, een deel van zichzelf aan een andere persoon en een andere familie stam. Het relatieve gebrek aan nadruk op het ouderschap gaat de hele kwestie van wat het doel van het onderwijs voor het huwelijk en familie wonen moet zijn.
Moet het in de eerste plaats bezighouden met thema's en vragen waarmee jonge mensen zijn bezorgd op het moment - zoals dating, kinderboerderij, seks voor het huwelijk vrijheden en dergelijke - of het moet slaan meer serieuze noten, het omgaan met de uiteindelijke problemen en het uiten van de uitspraak van de ervaring over zaken die de ervaring heeft geleerd van eerdere belang te zijn? Moeten de voorbereiding voor het huwelijk zijn ontworpen om de studenten te behagen door het herhalen van de huidige shibboleths of moet vooruit kijken om dergelijke primaire problemen als die van het ouderschap? Attitudes Toward ouderschap Are complexone van de aangename ficties van onze cultuur is dat elk kind in de wereld komt als een bundel van vreugde aan reikhalzend getrouwd liefhebbers, en dat het enkele feit van het worden ouders verleent alle inzichten en vaardigheden die ouderschap eisen.
Uiteraard is dit ver van de waarheid. Wat doet gaan naar de kern van de zaak is de houding van het koppel naar de nieuwe aankomst, wat de houding kan zijn. Het belang van een dergelijke houding voor de ontwikkeling van het kind is al lang bekend: onze nadruk hier is dat ze zijn even belangrijk voor de man-en-vrouw relationships.The houding ten opzichte van het ouderschap, zoals alle houdingen, is zeer complex. Het is belangrijk te beklemtonen omdat veel discussie over de afgelopen jaren, zowel populaire en zogenaamde wetenschappelijke wereld heeft aangenomen een eenvoudige zaak.
Zo een is verteld, in een soort ru