Ze gedateerd voor een paar jaar, en ten slotte, dat een relatief ouderwetse man, besloot hij ze zou trouwen. Zijn netto waarde was acht cijfers, zijn jaarlijks inkomen meestal zeven cijfers. Zij, aan de andere kant, had drie baantjes toen ze elkaar ontmoetten. Verwaarloosbaar vermogende en inkomen. Niet te vergeten als ze echt serieus, verhuisde ze met hem en stoppen met al haar taken. Ze was op zoek naar zijn persoonlijke zaken bij home.He en ik waren op een avond, toen hij brak het aan mij dat hij wilde met haar trouwen.
Ik kon niet geloven dat hij was niet eens overwegen te praten met zijn advocaten. Hij ging gewoon trouwen, geen vragen, geen huwelijkscontract dan ook. Na het debat over deze kwestie met hem voor een paar weken, kreeg ik eindelijk aan hem. Hoe ik hem had niets te maken met het geld. Voorafgaand aan mijn laatste wanhopige spoed ten gunste van een huwelijkscontract, was hij tot de conclusie dat, zelfs als ze een echtscheiding, kon hij gemakkelijk veroorloven.
Hij geloofde dat zijn financiële status was zo sterk dat hij kon omgaan met het schrijven van een cheque voor een grote hoeveelheid geld als hij moest. Wat ik vertelde hem als mijn laatste veld bleven hem van gedachten veranderen. Ik zei: "Misschien kunt u het zich veroorloven om een echtscheiding financieel te krijgen, maar kunt u het zich veroorloven met haar dat je dumpen voor een veel jongere man na twee jaar en hebben de twee van hen leven nog lang en gelukkig op uw nikkel, terwijl je ziet eruit als de oude dwaas?" Ongeacht haar huidige bedoelingen, zou ze in haar houding inpakken door haar mogelijkheden en het niveau van beveiliging.
Haar tolerantie zou worden verhoogd of verlaagd op basis van haar mogelijkheden. Als ze trouwen zonder huwelijkscontract, zou ze weten dat als het huwelijk mislukt, zou zij worden fraai verzorgd voor de rest van haar leven. Wat stimulans zou ze hem moeten tolereren, vooral omdat het geen geheim aan iedereen dat hij veel onderhoud en een beetje moeilijk om me