My fantasie-droom werd ruw onderbroken door de geïrriteerd stem van Mr. Newcomb, mijn 8ste rang band directeur. "Shinn, wat in de wereld doe je? De rest van ons spelen "Stars and Stripes Forever." Zou je met ons mee? 'De rest van mijn trombone carrière ging iets beter. Op de middelbare school werkte ik mijn weg naar de 3e stoel, zitten achter Sybil McKenna, de uitstekende vet eerste stoel en Ola Lee Murchison, de 6'6 "magere multi-getalenteerde atleet en 2e stoel (die ging over om voetbal te spelen voor die nieuwe uitbreiding team, de Dallas Cowboys), en voorafgaand aan een vriend genaamd Gary, die niet veel in de muziek was, maar later heeft me gered uit flunking chemie door proppen me vol formules de nacht voor de finale.
Zelfs als we niet hadden gezeten in die volgorde, kon je altijd zien wie de beste trombonisten waren, zoals de oogbollen van de rest van ons zou worden met de titel naar hen te zien welke positie hun dia's waren. trombonisten kunnen hun hoofden draaien zonder te bewegen hun dia's, dus had oogbollen drastisch te draaien naar links of naar rechts, afhankelijk van waar de superieure trombonisten zaten. Maar omdat we in de orde van ons vermogen, alle ogen van de hele afdeling leunden links, in de richting van de eerste en tweede stoelen.
Ik was het dichtst de enige twee trombonisten die muziek kon lezen, dus ik Ola's glijbaan zou kijken, zou Gary mijn dia te kijken, en zo verder naar beneden de lijn. Onze directeur eens gesuggereerd dat we zouden besparen op de vermoeidheid van de ogen als we geleerd om de noten te lezen onszelf, een idee dat niet had plaatsgevonden aan ons totdat dan. Ik werkte op dat sommige, maar vond Ola's hand een meer directe route naar de juiste noot. Toch tussen noot lezen en ogen van links naar Ola's-slide-lezen, heb ik vrij goed op de middelbare school band.
Goed genoeg, in feite, dat door mijn laatste jaar werd ik geselecteerd als de derde meest waarschijnlijke bandlid te slagen. Een maatje