Een andere vreselijke een optreden had werkte als caissière bij een cadeauwinkel in het Hyatt hotel.
De winkel werd gerund door een midden oude Indiase man die Baruch College afgestudeerd net als ik. Het salaris was slechts $ 7,50 per uur en de uren waren lang. Echter, ik ingestemd met de baan en wilde om het eens te proberen. De baas verwacht me aan zware dozen tillen en ik weigerde en vertrok na slechts drie dagen.
Later werd ik werkzaam bij Banana Republic op 34th Street in New York. Ik duurde ongeveer drie maanden op deze baan. Uiteindelijk moest ik vertrekken omdat hun hoofd telefoon was kwetsen mijn oor zeer slecht en ze niet toe dat ik om te werken zonder.
De vloer managers in deze winkel zijn zeer vervelende. Maakt niet uit hoeveel je verkoopt en hoe netjes je de kleding stapelen, ze waren gewoon nooit gelukkig met uw prestaties. Een ander nadeel van de baan was dat ik woring in de mannen-afdeling. Ik kreeg hit op alle tijd en eigenlijk behandeld als een stuk vlees.
Uiteindelijk kreeg ik een fatsoenlijke kantoorbaan werken bij een kleine beursvennootschap op Wall Street. Het bedrijf is eigendom van en wordt geëxploiteerd door drie Italiaanse mannen. Ze waren een beetje ghetto maar vriendelijk genoeg.
Hoewel ze klootzakken en vuil zakken, ze waren goed genoeg waar ik zou kunnen werken voor hen. Ze dicriminated tegen mij omdat ik een vrouw was en ik haatte het feit dat ik heb gekozen om uit te gaan voor de lunch in plaats van te praten over de telefoon en eten op hetzelfde moment. Maar ik deed goed werk voor hen en ze bleven me rond voor drie jaar. Dat was de langste tijd dat ik ooit een baan gehouden. Uiteindelijk besloten de bazen om het bedrijf te verkopen en ik terug was op straat. Ik kon zijn gegaan om te werken voor het bedrijf dat uitgekocht de firma.
Maar dat bedrijf geen vrouwelijke werknemers hebben en ze dachten dat het een deel van mijn taak om havy dozen in te pakken.
Het hebben geen baan en huur te betalen kreeg ik mezelf tijdelijk in dienst van een marketing