Ik heb wegduwen mijn plicht om te doen wat gedaan moet worden, maar wat niet kan worden gedaan. Ah, op geen enkele manier, onmogelijk. Ik kan het niet doen. Nooit! Niet naar mijn Katie. Ik draag Katie op en neer de trap. Ja, ik draag mijn Gouden. Ik weet dat binnenkort moet ik dit vreselijke plicht doen, maar niet nu, niet vandaag ... of zo dacht ik. Leven veranderd voor mij deze dag, omdat wijsheid kwam en bezocht me in de gedaante van een jong kind. Hoop kwam, keek naar mijn Katie en zei: "Sonja, je Katie, mijn vriend ziet er zo verdrietig vandaag, hè?" Nou, dat deed het.
Ik wist dat ik moet doen wat niemand ooit zou moeten doen. Katie was "leider" van de bende. Ze was vriendschap, liefde, mededogen en vriendelijkheid alles in een "gouden-bear". Ja, mijn andere honden gevolgd in haar pawsteps. Ze had deze wereld niet verlaten zonder haar sporen achter te laten. Ze liet ons vele prachtige "Golden Memories". Mijn eigen gouden nuggets ik noem them..That was 2 jaar geleden. Vandaag hoor ik ... "Benny, Benny, kom hier Benny!" Dit zijn lieve woorden in mijn oren. Deze oproep komt van Don, Benny's vriend.
Don is een veteraan; heeft hij zijn beide benen verloren in de oorlog, maar ligt trots in zijn stoel. Benny is zijn maatje, mijn zwarte lab. Hallo, mijn naam is Sonja, en ik ben de eigenaar van drie honden. Twee van mijn honden zijn therapie bezoek aan honden en ze brengen enorme vreugde aan de "vrienden" we bezoeken. "Friends" is wat we de bewoners van een huis dat zich verheugen op het bezoek van een therapie hond noemen. Laat me je vertellen een beetje over deze twee dogs.Benny, mijn zwarte lab, is nu ongeveer 6 jaar oud.
Benny is een prachtige hond (hoewel hij graag mijn kussens te stelen). Hij houdt gaan onze vrienden te bezoeken in het huis. Zijn staart is als een rotator zodra we komen in de buurt van onze eerste 'vriend'. Het is duidelijk dat dit is waar hij houdt van te zijn. Eigenlijk is dit waar hij behoort. Hij is zachtaardig, goedaardi