We've had honden in de familie gedurende mijn leven. Er zijn een Great Dane (Toddy), Greyhounds (Blackie en Bill Teal), een Bassett (Bertie natuurlijk) en een Springer Spaniel (Bill) geweest. Elk liet een enorm gat in de tijd van hun vertrekkende en elke keer dat we gezworen nooit naar een andere hond, het was gewoon te traumatisch om afscheid te nemen. Het jaar was 1993, de pijn van de dood van de Bill Springer Spaniel is ongeveer 12 maanden eerder had versoepeld en de mogelijkheid van het krijgen van een nieuwe pup is opgegroeid tussen de familie.
Natuurlijk was iedereen in overleg, die een puppy hond kan weerstaan?. Mijn zus had een boek detaillering zowat elk ras van de hond beschikbaar, hun karaktertrekken anf gewoonten, hun temperament etc compleet met een lijst van fokkers. Ik had al een aantal sterke gevoelens over wat voor type hond wilde ik kijken. Middelgrote, noch klein noch groot. Kortharig, kon ik me niet voorstellen dat mijn hond bruidegom voor een uur per dag.
Misschien een jachthond, niet dat ik in de schietpartij, maar ik zeker liever dat type hond aan het hoeden of terrier type en ik ben zeker niet in de "mijn hond harder dan uw hond" rassen zoals Staffies en Rottweilers, dus begunstigd door bepaalde delen van onze samenleving. Bladeren door de publicatie kwam ik deze geweldige kastanje gekleurde hond die mijn aandacht trok. Ik had nog nooit gehoord van de Hongaarse Vizsla en was niet zeker van dat het ras hier kon worden gevonden in Engeland.
Ik belde een van de in het boek opgenomen fokkers en had een uitgebreid gesprek, informeren over de kenmerken van het ras in het algemeen en hun geschiktheid als een familie huisdier. De fokker was enthousiast en zei dat ik misschien leuk om mee te gaan naar een grote hondenshow in Windsor worden gehouden in een paar weken tijd. Het was een prachtige show met honden van alle soorten en maten en er was een klasse voor Vizsla's. De rest, zoals ze zeggen, is gesch