Gebroken benen zijn ernstige risico's voor de Italiaanse Greyhounds

We hebben twee Italiaanse Windhonden (liefkozend aangeduid als GR). Dixie was twee toen we brachten Yankee huis. Ik las dat IG zijn gelukkiger zijn met een ander dier en dacht dat een andere IG half zo veel moeite en twee keer zoveel plezier zou zijn. Na een paar dagen van de oprichting van een pak Om de twee werden grote friends.For degenen die niet vertrouwd met de GR, ze zijn over de omvang van het beroemde circuit ras.

In hun mooiste vorm zien ze half uitgehongerd, ook al is het wreed voor de meeste eigenaren van gezelschapsdieren kan kijken, dat is wanneer ze het meest actief en echt gelukkigste. Een pond of twee vertraagt ​​ze naar beneden enorm en zelfs wordt dangerous.They zijn onverschrokken Leapers. Maakt niet uit hoe vaak ik proberen uit te leggen aan hen Newtons wetten van de zwaartekracht, het doet geen goed. Bloedstollende verhalen in overvloed via internet chatrooms over hun Superman achtige neigingen. Het extra gewicht verhoogt het risico op botbreuken. Ze zijn ook enorm jumpers.

In haar hey-dag kon Dixie recht omhoog meer dan 6 voet hoog springen naar een hapje. Op zal ze kon platte voeten op de eettafel, de landing zo zacht als een vlinder met zere feet.But meer dan wat dan ook te springen, werden die lange dunne benen bedoeld voor snelheid. Helaas kunnen ze sneller dan ze kunnen denken lopen. IG worden enkel gefocust tijdens het hardlopen. Twee keer heb ik bijna had een hartaanval als ze liep volle snelheid tegen elkaar uit tegengestelde richtingen, tuimelen als uit de hand race auto's.

Najagen elkaar theyd schraap de bomen zo dichtbij dat blaffen letterlijk vloog en miskennen bochten, vegen-out om bakstenen muren en andere onroerende objecten was een gemeenschappelijk optreden. Nou, op een dag de onvermijdelijke eindelijk gebeurd, Dixie ging in een deur van het hotel en knipte haar linkerbeen. De breuk was schoon door. Haar kleine poot bungelend 90 graden van net onder haar knie vertelde me alles wat ik wilde know.I deed het beste wat ik kon om het te immobiliseren zoals mijn vrouw belde de dierenarts. Zodra we daar aankwamen namen ze haar terug voor x-stralen.

Ze was duidelijk in een veel pijn, maar had janken gestopt nadat ik voor het eerst haar opgehaald. In feite, was ze het rustigste deel van een van us.My vrouw was huilen omdat van de hond. Ik huilde omdat het wetsvoorstel. Als ik wouldve bekend hoeveel het zou gaan kosten in de lobby zou ik huilde veel harder. Dit ging zijn een grote betaaldag voor de vet.The keuzes waren eenvou