In 1979, Phillips en Sony begon een gezamenlijke werkgroep in om een succesvolle digitale audio disc te ontwerpen. Na een jaar `s werk en veel experimenten en discussies werd de compact disc uitgevonden. Geen enkele persoon kan worden gezegd te hebben uitgevonden, een grote groep gezamenlijk de uitvinder van de compact disc. In augustus 1982, de eerste cd voor commerciële doeleinden is vervaardigd in een Philips-fabriek in Duitsland. De eerste muziek titel die werd uitgebracht op een CD was `The Visitors (1981) door ABBA`.
Spoedig daarna, in oktober van hetzelfde jaar, de CD-spelers van Sony bereikte ook de markten. De gebeurtenis wordt vaak genoemd als hierna Big Bang` op het gebied van digitale audio. Het nieuwe concept was meteen een hit in de markt. Consumenten waren enthousiast over de kwaliteit van de audio. De prijs van compactdiscspelers zonk heel snel, als gevolg waarvan de populariteit nog vergroot. Een compact disc is een 1,2 mm dik polycarbonaat plastic schijf met een gewicht van ongeveer 16 gram.
Om het oppervlak reflecterend te maken wordt een zeer dunne laag van aluminium aangebracht aan één zijde van de schijf. Een film lak wordt ook toegepast om te werken als een beschermend schild. Het label wordt afgedrukt op de andere kant met behulp van normaal afdrukken methoden zoals offset of zeefdruk. De data wordt opgeslagen op de media in de vorm van een reeks van kleine inkeping genoemd putjes die zijn gecodeerd in een spiraalvormig spoor. Een put is slechts 500 nm breed en 100 nm diep en de lengte varieert 850-3500 nm. De gebieden tussen beide putten landen genoemd.
De cd's zijn veel duurzamer dan de kostbare formaten van audio-opslag. Ze kunnen echter een weinig van de omgevingsfactoren en dagelijks gebruik beschadigd. De data is een stuk dichter bij het label, zodat meer schade ontstaat wanneer krassen zijn van het label. De logische indeling van audio data op te slaan is een 2-kanaals 16-bit PCM gecodeerde gegevens met ee