Het kenmerk van moderne computers die hen onderscheidt van andere machines is dat ze kunnen worden geprogrammeerd. Dat wil zeggen dat een soort van instructies (programma) kan worden gegeven aan de computer, en het zal uitvoeren verwerken. Terwijl sommige computers vreemde begrippen "instructies" en "output" (zie quantum computing) kunnen hebben, moderne computers op basis van de von Neumann architectuur hebben vaak machine code in de vorm van een imperatieve programmeertaal.
In de praktijk kan een computerprogramma worden enkele instructies of vergroten tot vele miljoenen instructies, evenals de programma's tekstverwerkers en webbrowsers bijvoorbeeld. Een typisch moderne computer kan miljarden instructies per seconde (gigaflops) uitvoeren en zelden een fout maakt gedurende vele jaren van de exploitatie. Grote computerprogramma's die uit verscheidene miljoen instructies kunnen teams programmeurs jaren te schrijven, en vanwege de complexiteit van de taak vrijwel zeker fouten bevatten.
Opgeslagen programma architectuur Hoofd artikelen: Computerprogramma en Computer programmering A 1970 ponskaart met één regel uit een Fortran programma. De kaart leest: "Z
(1) = Y + W
(1)" en het label "PROJ039" voor identificatiedoeleinden. Deze afdeling geldt voor de meest voorkomende RAM-machine computers. In de meeste gevallen, computer instructies zijn eenvoudig: voeg een nummer aan een ander, verplaats enkele gegevens van de ene locatie naar de andere, een bericht te sturen naar een externe apparaat, enz.
Deze instructies worden gelezen uit het geheugen van de computer en zijn over het algemeen uitgevoerd (uitgevoerd) in de volgorde waarin ze werden gegeven. Echter, er zijn meestal gespecialiseerde instructies om de computer te vertellen om vooruit of achteruit springen naar een andere plaats in het programma en uit te voeren op het uitvoeren van daar. Deze worden "jump" instructies (of filialen) genoemd.
Bovendien kunnen sprong instructies worden voorwaardelijk gebeuren zodat verschillende reeksen instructies kunnen worden gebruikt afhankelijk van het resultaat van een vorige berekening of een externe gebeurtenis. Veel computers subroutines rechtstreeks ondersteunen door een soort sprong die "onthoudt" de ligging sprong van en nieuwe instructies terug naar de instructies na de sprong instructie. Uitvoering van het programma kan worden vergeleken met het lezen van een boek.
Terwijl een persoon normaal gesproken elk woord en regel in volgorde zullen lezen, kunnen zi
(2)