Het gereserveerde woord, rendement, wordt gebruikt voor dit. Het wordt gevolgd door een variabele of een letterlijke. Niet alle subroutines eindigen met de terugkeer instructie (statement). Sommige subroutines alleen het uitvoeren van een taak en niets terug. Bellen naar een Subroutine Je noemt een subroutine door gewoon het intypen van de naam van de subroutine, eventueel gevolgd door haakjes, in een verklaring. De volgende code illustreert dit.
Lees en probeer het: use strict; print "Content-Type: text /html \\ n \\ n"; sub mySub {mijn $ num1 = 2; mijn $ num2 = 3; my $ som = $ num1 + $ num2; mijn $ vierkant = $ som * $ som; terug $ square; } Mijn $ resultaat = mySub (); afdruk $ resultaat; Deze code is vergelijkbaar met de vorige door de toevoeging van de laatste twee verklaringen. De voorlaatste een verklaring noemt de subroutine. Deze verklaring oproep is buiten de subroutine. De rechter operand van de verklaring is "mySub ()". Het is deze uitdrukking dat de subroutine oproepen.
Wanneer het roept de subroutine, ontvangt de geretourneerd door de return statement in de subroutine waarde. Deze waarde wordt nu toegekend aan de variabele $ resultaat. De laatste verklaring geeft het resultaat. Een subroutine oproep hoeft niet altijd tot een terugkeer waarde toekennen aan een variabele. Subroutines die geen return waarden worden opgeroepen door gewoon de naam te typen, gevolgd door haakjes (toen puntkomma, om een verklaring te vormen). De voorlaatste een statement in de code is: mijn $ result = mySub (); mySub () is de functie oproep.
In ActivePerl, de haakjes zijn optioneel. U kunt een functie aan te roepen zonder het typen van de haakjes. Echter, het is een goede gewoonte om ze te typen, omdat dit nodig is in andere talen; een programmeur weet meer dan een computer taal. Ook kunt u de ruimte tussen de functienaam en de haakjes hebben; de ruimte is optioneel. Parameters en argumenten Nu in bovenstaande subroutine we kunnen allee