Mensen zijn het beschermen van hun voeten sinds de prehistorie. Aanvankelijk namen ze dierenhuiden wikkelde ze rond hun voeten en beveiligde ze met pezen van dieren of planten. Langzaam mensen over de hele wereld begon te behandelen en te verzachten de huid voordat u ze gebruikt om schoenen te maken. In de tijd, verklaarde ze aan de huid snijden in vormen en monteer ze in de schoenen met leder om ze samen te voegen. De sandaal was een andere populaire vorm van vroege schoeisel dat een lederen of houten zool, door riemen gehouden op de voeten had.
Deze stijl van schoeisel werd gedragen in warme klimaten. De meeste vroege schoenen werden getrokken op de voet, de meerderheid waren laarzen. Rijkere mensen droegen schoenen die geopend aan de voorzijde en waren terug over de voet gesloten en beveiligd met behulp van gespen of knopen. In 1790 toen de schoenveter werd uitgevonden in het Verenigd Koninkrijk, de stijl van de schoen drastisch veranderd als gevolg van de schoenveter. Om te beginnen was er geen linker of rechter schoen; beide schoenen waren dezelfde vorm. Tot 1858, waren ze zowel rechte zo kan gedragen worden op beide voeten.
De zolen bleef gemaakt van leer of hout tot 1899 toen Humphrey O'Sullivan gepatenteerde de eerste rubber hiel. De Liverpool Rubber Company introduceerde zolen volledig gemaakt van rubber. De toppen waren meestal gemaakt van canvas, maar leren schoenen nog steeds had leren zolen. In de Verenigde Staten tijdens de jaren 1880, begonnen de mensen deze schoenen sneakers noemen, omdat de mensen het dragen van hen kon sluipen op anderen.
Voorafgaand aan het midden van de jaren 1800 de productie van de schoenen was arbeidsintensief en moest worden gedaan door gekwalificeerd personeel deze gemaakte schoenen duur om te kopen. Verschillende uitvindingen veranderde dit en maakte de massaproductie van schoenen mogelijk, waardoor de kosten van de schoenen gesneden. De grootste vooruitgang gebeurde in 1883 toen Jan Ernst Matzeliger uitvinder van de automatische schoen laatste. Voorafgaand aan zijn uitvinding, werden de zolen en bovendeel aan elkaar genaaid door de hand met een snelheid van 10 paar per uur.
Automatische laster Jan's konden churn tot 700 paren in een dag.