Andere hosts zou leren over de verandering dynamisch via een meldingssysteem, waardoor de voltooiing van een wereldwijd toegankelijk netwerk van de namen en de bijbehorende IP-adressen van alle hosts '. Op verzoek van Jon Postel, Paul Mockapetris uitvinder van het Domain Name System in 1983 en schreef de eerste implementatie. De oorspronkelijke specificaties verschijnen in RFC 882 en 883. In 1987, de publicatie van RFC 1034 en RFC 1035 bijgewerkt de DNS-specificatie en maakte RFC 882 en RFC 883 achterhaald.
Verscheidene meer recent RFC voorgesteld verscheidene uitbreidingen van de kern DNS protocollen. In 1984, vier Berkeley studenten - Douglas Terry, Mark Schilder, David Riggle en Songnian Zhou - schreef de eerste UNIX-implementatie, die werd gehouden door Ralph Campbell daarna. In 1985, Kevin Dunlap van december beduidend re-schreef de DNS-implementatie en noemde het BIND (Berkeley Internet Name Domain, voorheen: Berkeley Internet Name Daemon). Mike Karels, Phil Almquist en Paul Vixie hebben onderhouden BIND sindsdien. BIND werd geport naar de Windows NT-platform in de vroege jaren 1990.
Vanwege de lange geschiedenis van veiligheid en exploits, verschillende alternatieve nameserver /zijn resolver programma's geschreven en verspreid in de afgelopen jaren BIND's. Hoe DNS Werk in de theorie: De domeinnaam ruimte bestaat uit een boom van domeinnamen. Elk knooppunt of tak in de boom heeft een of meer DNS-records, welke informatie in verband met de domeinnaam vast te houden. De boom sub-verdeeld in zones. Een zone bestaat uit een verzameling van de aangesloten knooppunten gezag bediend door een gezaghebbende DNS nameserver. (Merk op dat één nameserver meerdere zones kan hosten.
) Als een systeembeheerder wil laten een andere beheerder van een deel van de domeinnaam ruimte controle binnen zijn of haar gebied van autoriteit, kan hij of zij controle om de andere beheerder delegeren. Dit splitst een deel van de oude zone af in een nieuwe zone, die valt onder het gezag van nameserver