Ik rijd in de ochtend op doordeweekse dagen, voordat ik ga aan het werk, en in het weekend rijd ik in de ochtend, maar het kan duren tot de middag en mij echt laat alle uitgeput en goed diep in de nacht. Ik weet niet hoe het te verklaren, maar probeer het verblijf uit je huis voor het grootste deel van de dag dan zul je see.This is over de afgelopen week de fiets push naar Manila en het kostte me nu pas op zekere zin aan te maken Eventuele. Het was de Heilige Week, maar, zoals de gebruikelijke was, reden we naar de Bay Area in Manilla.
Niet veel daar, op die dag dat Pasen en de meeste mensen net terug uit de provincies en al. Ik was niet alleen met de lokale fietsclub die dag, maar ook met de relaties van een van zijn leden. Ze waren een soort van leiding niet door de club lid, die naar zijn fiets in volle ornaat fietsen nam, maar door een rijke familielid die een rode ogen vlucht namen terug naar Manila voor de Lent.
Downtown ManilaAfter een paar ritten rond de Bay Area, op een nogal traag en vermoeiende tempo, ongeveer vier van ons vonden dat ieder van ons nodig om enkele fietsonderdelen kopen en vervolgens besloten om een push te Quiapo die ochtend te maken in Manilla. Rond 10:00 waren we op onze weg naar Quiapo. We namen Roxas Boulevard en dan draaide recht TM Kalaw. Het was wat ik al heel lang bang geweest, rijden op de straten van Manilla. Die dag wordt een vakantie hielp niet veel, waren er nog veel jeepneys, bussen en auto's die de weg bemoeilijkt.
Maar een of andere manier was ik in staat om op te hangen on.The harde deel was de brug over de rivier Pasig. Het leidde tot het centrum van Manilla en waarschijnlijk het was niet alleen ik, die het kreeg hard. Een fietser, een lang en breed-set man van ongeveer 30, afgerond een bus buiten de stoeprand, reed zonder handen achteraf en strekte zijn been en armspieren. Ik veronderstelde dat hij dacht dat de brug was moeilijk voor een fiets, en pronken dat hij ontspannen was bewezen dat ik gelijk had.
Onder de brug was de rivier Pasig, en aan het eind waren