I love rondwandelen Beaubourg op een koude, vochtige nacht in november, te ruiken de brandende van fakkels het vuur-eter dat mengt met de warme rook gegeven door vuurpot de kastanje brander's, en ik laat ze allebei vul mijn hoofd. Een koude, fris, mistige wind raakt mijn wangen en beweegt de bladeren en zwerfvuil over aan mijn voeten.
Rondom het plein, mensen kruipen in groepen of dwalen alleen als ik en al hun gezichten oplichten anders onder de invloed van de lange, oranje vlammen die schieten uit de mond van het vuur-eter.
De vlammen en de straatverlichting te landen op een zwarte gezichten, witte gezichten, geel gezichten, allemaal verschillend geschilderd, sommige gemaakt villainous kijken, wat maakte ziek kijken, en sommige kijken ver van huis.
En er is muziek. Afrikaanse trommels, Zuid-Amerikaanse pan pijpen, straatmuzikanten, ze blijken nummers die zijn aangepast aan de West-Europese oor te behagen, alle hoop een euro of twee ontworstelen uit de diepe, warme zakken van de rijken die mengen onder de menigte, en je hoeft niet rijk te zijn.
Er zal de smaak van dreiging in de lucht zijn.
De degenslikker, het vuur-eter, de martial arts performer - een van hen zou een fatale fout te maken, maar ze dat niet doen. Er is de hint van gevaar uit de groepen van zware drinkers, jong en oud, slordig en goed verzorgd, en ik kijk mijn rug. Er is het gevoel van het alledaagse toen een oudere dame met een blauwe spoeling loopt haar gecoate poedel over het plein, tip-toeing rond de dreiging, de vlammen en het vuil.
En wanneer de dolende wordt gedaan Ik ben dol op slip ongezien in de bioscoop in het Centre Pompidou, een sub-titel Russische film te bekijken en ze een paar uur ontstaan later in een andere stemming als mensen zijn verhuisd en alles wat overblijft zijn een paar dronkaards, de bladeren en strooisel die nog wervelen in de lichte bries, en de koude aanraking van de mistige nacht op mijn gezicht.