Joy was onder de constante indruk dat ze nooit werd erkend als volwassen in de standpunten van haar moeder, en daarom altijd behandeld als een kind. Dit maakte het uiterst moeilijk voor haar om een goede houding om zich heen te hebben. "Het was moeilijk voor mevrouw Hopewell om te beseffen dat haar kind was tweeëndertig nu en dat al meer dan twintig jaar had ze maar één been had. Ze dacht aan haar nog steeds als een kind, want het scheurde haar hart in plaats denken aan de arme stout meisje van in de dertig die nog nooit een stap een normale goede tijden had gedanst of gehad.
"(O'Connor 250) ze ook behandeld vreugde met onoprechtheid en bleef aarzelend over het zien van de manier waarop haar interacties beïnvloed hun relatie. Haar oordeel werd vaak vertroebeld het misleiden haar valse veronderstellingen over een jonge-bijbel verkopen con-kunstenaar, die, uiteindelijk kwetsen Joy's gevoelens ... omdat hij leek "good country folk" naar haar. Hij verleidde haar en zette haar gedachten op hun gemak, zodat hij het kunstbeen weg kon nemen, al in sommige twisted complot om het als een trofee te houden.
Dit verhaal maakt gebruik van een veel donkere elementen om gevoelens van somberheid en wreedheid te roepen. De personages hebben abnormale stijlen samenlevingsvormen ontwikkeld, maar lijken te wennen aan het zo veel, dat hoop op verandering lijkt te moeilijk van een taak. Het neemt de lezer in de geest en de denkpatronen van de mensen die werkelijk zijn "vast in hun wegen"; ongeacht hoe foutieve of zelfvernietigend ze blijken te zijn. Het heeft niet veel doen om te helpen afstand de bevestiging van negatieve stereotypen schijnbaar "goede oude land folk".
Porter, Katherine Ann.
"De Jilting van Granny Weatherall" 1930
Dit verhaal gaat over het reine te komen met de dood. Granny Wetherall is een oude vrouw doorbrengen haar stervende dagen beperkt tot een soort bedlegerige bestaan. De setting is het huis van haar dochter Cornelia, waar oma was nu n