Niemand voorziet dat ze zullen overleven een van hun kinderen, het is gewoon niet in het schema van de dingen voor de meeste ouders. De wetten van de natuur te zeggen dat als de oudste, moet de ouder eerst gaan, terwijl dit hard aan het kind is de normale manier van leven die mensen verwachten, zelfs terwijl ze vrezen het. Het verliezen van een kind is niet zo, want het is een van die vreselijke dingen die gewoon niet iedereen overkomen. Het maakt niet uit hoe oud het kind was, ze hebben een volwassene geweest, als mijn zoon was toen ik hem kwijt, het is gewoon niet goed.
Het verdriet en de pijn als je verliest een kind iets dat geen enkele ouder ooit zou moeten weten. Het is warm, verschroeiende, koud en zwart en nooit eindigende. De verschrikkelijke verdriet je voelt bij het verlies van een kind kan je overweldigen maanden en jaren na het verlies, omdat het komt en het gaat. De kleinste ding kan voelen als een mes in je hart, zelfs als ze zijn de dingen die je hield en domineerde over het kind je hebt verloren.
Als je een kind verliest het opent een zwart gat binnen van u.
In mijn ervaring, kan ik alleen maar onderhandelen dat gat, dat is wat ik nu besteden een groot deel van mijn tijd te doen. Ik onderhandelen in de beste manieren die ik kan, want als ik zag er eigenlijk te ver naar beneden het gat kon ik in de herfst en worden opgeslokt door het verdriet. Als je andere kinderen kun je niet veroorloven om laat jezelf en je leven te worden genomen in de duisternis van dat gat, omdat je nooit meer zou komen.
Het enige dat je kunt doen is te voeren op het liefhebben van je kind en proberen om dingen die je weg te houden van de rand van de afgrond, dat is het zwarte gat te vinden. Zelfs het geloof is geen echte comfort wanneer je een kind verliest, je vastklampen aan dat geloof en tegelijkertijd harangue de God die je kind sterven voor jou. Wanneer u een kind te verliezen moet je een hele nieuwe manier van omgaan met het leven te leren, als je niet om hen te volgen meteen.