Ik heb nagedacht over laat. Ik heb nooit echt waardering voor de pijn en angst heb ik onbewust veroorzaakt mijn ouders. Ik heb zoveel gezien en ik zou zeggen dat ik heb geluk gehad, want diep van binnen heb ik altijd al een 'goody twee schoenen', een moralist in de zin dat ik in staat om onderscheid te maken tussen goed en slecht geweest en hebben bijna altijd genomen zijn de High Road. Ik heb altijd al kinderen, maar ik heb nooit echt rekening gehouden met de betrokken verantwoordelijkheden genomen.
Ik weet over de verzorging van hun fysieke behoeften, maar hoe zit het met hun emotionele en spirituele behoeften? Hoe kan ik ze te beschermen tegen het kwaad, die er zijn? Er zijn zo veel dingen die er zijn die zouden proberen om hun ziel te stelen. Hoe kan ik hen te beschermen tegen gangsters, geweld, drugs, slechte invloeden en slechte beslissingen? Hoe kan ik hen helpen niet om de fouten van hun ouders te herhalen zonder lijkt te bemoeien? Hoe breng ik mezelf om hen vrij te laten als de tijd rijp is? Ik wil niet naar een vastklampen, overbezorgd ouder te zijn, maar ze moeten worden beschermd.
Ouders, we moeten vechten voor onze kinderen. We moeten stevig maar vriendelijk, gezagsdragers en vrienden. We hebben ze richting te geven, zodat andere mensen doen het niet in onze plaats. Terwijl ik dit schrijf, ik waardeer mijn ouders meer dan ooit, omdat ik weet dat ze niet proberen om bewust het leven moeilijk voor me te maken, ze waren eigenlijk op zoek naar mijn goede.
Hebt u verliet uw kinderen om wilde draaien zonder discipline, want je bent bang dat ze zou je een hekel aan? Je hoeft niet te heersen over hen, gewoon een aantal beslissingen in liefde en laat ze begrijpen waarom je het doet en het zal allemaal uit te werken. Ouders, zijn de kinderen op zoek naar jou. Het is nooit te laat.