Heeft je vader je wel eens de indruk dat "het was zijn wereld, en u was toegestaan in te leven?" Dat is de indruk van mijn vader gaf me. Simpel gezegd, zou hij een beetje van een ezel in zijn tijd. Toen hij boos was, ging hij van deur tot deur in ons huis, in een poging om een manier om zijn ellende met een ander familielid delen. Hij had enige verdienste of de waarde van de dingen die ik zei niet geven. Hij vertelde me dat als ik was boos op hem, hij zou "laat mij" om hem te vertellen wat het was, dat was mij dwars.
Meestal was dat hij enige verdienste of de waarde van de dingen die ik zei niet te geven. Hij niet een van het al ter harte te nemen. Waarom zou hij, als hij ouder en wijzer was en alles wat ik gezegd of ervaren was onbelangrijk voor hem? Dat wil zeggen, dat hij blijkbaar kent de gevoelens die ik voel en de drive achter mijn logica en denken, want ik kwam van hem, dus dat betekent dat hij automatisch wordt automatisch aangeboord mijn mentale persona.
Hij bleef maar zeggen me dat er was niets dat ik heb ervaren dat hij niet heeft meegemaakt, alsof de gebeurtenissen in mijn leven waren niet het vermelden waard, alsof hij leefde zijn leven op precies dezelfde manier als ik, dat is absolute bullshit. Ik was niet toegestaan om meer dan hij deed spreken. Als hij het laatste woord niet kreeg, zou er waarschijnlijk moeite om te volgen. Hij houdt ervan om te geven "opbouwende kritiek," alsof altijd vertellen me wat ik verkeerd in het leven deed eigenlijk nuttig in een of andere manier was. Ik herinner me dat hij vertelde me dat ik was vet.
Ik heb push-ups en sit-ups tot ik was het niet. Ik herinner me dat hij me vertelde dat hij van plan was op dieet, en ik congradulated hem op. We vochten. Ik ben opstaan, haasten door de kamer en grijpen elkaar vochten, tussling and kicking. Heb je ooit het gevoel dat je niet wilt dat je vader pijn doen, hem gewoon stikken tot hij stopt? Dat is het gevoel dat ik had gelijk toen.
Hoe is dat hij me vet op een dag kunnen bellen alsof het niet zijn dikke reet niet minder vet, en dan wanneer hij besluit om gewicht te verliezen en ik geef mijn steun over, het was alsof ik zei dat hij een kleine penis had en hij zijn verdomde verstand verliest? Ik werd geschopt uit de universiteit, omdat ik niet meer naar de lessen. Ik kreeg echt ziek thuis afgezonderd van alles en iedereen die ik ooit had gekend, het was mijn eerste keer in een staat waarin ik had geen familie.
Toen ik thuis kwam, het eerste wat hij moest zeggen