Burns wordt vaak aangeduid als verwondingen veroorzaakt door een brandwond. Dit kan worden geclassificeerd als eerste, tweede of derde graad, afhankelijk van de ernst van de schade veroorzaakt.
De eerste brandwond is ook bekend als de oppervlakkige partiële dikte. Dit brandwond is pijnlijk en erythemateuze (roodheid van de huid), de opperhuid en een deel van de dermis is beschadigd. De tweede graad van brandwonden is bekend als diepe gedeeltelijke dikte, waarbij de epidermis en dermis van de huid is beschadigd.
net als de eerste graad brandwond, dergelijke branden ook pijnlijk. Het uiterlijk is meestal gevlekt en met blaren. Weeping huid kan ook worden gezien, wordt het zo genoemd vanwege het fluïdum afgescheiden door de huid tijdens schade. de derde graad branden of bekend als de volledige dikte burn is hij het meest ernstige onder de drie graden van brandwonden. De mate van schade omvat niet alleen de dermis en de epidermis, maar het onderhuidse weefsel, spieren en soms ernstig genoeg om de botten te bereiken.
In tegenstelling tot de eerste en tweedegraads brandwonden, is dit vaak pijnloos aangezien de pijnreceptoren ook beschadigd. Het uiterlijk is meestal wit, zwart of bruin met een leek leerachtige-achtige bekleding zijn.
Afgezien van deze, "burn shock" kunnen ook optreden. Dit kan tijdens de opkomende fase die na ernstige brandwonden gebeurt binnen 24-48 uur. Dit gebeurt als gevolg van de toename van capillaire permeabiliteit wat zou leiden tot een afname van het bloedvolume vanwege INTERVASCULAR interstitiële vloeistof verschuiven. Dit zou de bloeddruk dalen (burn shock).
Er zou ook hemoconcentratie en een afname van de bloedstroom naar de nieren die kunnen leiden tot oligurie zijn. Elektrolyt onevenwichtigheden zoals hyperkaliëmie en hyponatriëmie kunnen ook optreden tijdens brandwonden.