Obsessie met Games

ndere weirdo is het feit dat zodra ik klaar ben met een spel (en geest dat ik doe) Ik kijk naar de hele credits onderdeel alsof het een publiek applaudisseren mijn bravoure . Ik kwijlen over het en dan neuriën zijn muziek voor de rest van de dag. Ik high-five de lucht als er niemand in de buurt is (of je denkt dat ik ben gek), soms tonen mijn vriendjes, die de 'echte' baas is, gehuil bij hen gek spel gesprekken, oog ze met "Wie is je vader?" Looks en toon mijn vrienden wie de echte baas en tonen dan mijn vrienden wie de echte baas is .......

Wacht heb ik gezegd dat al? Geen wonder dat de lijst is lang!

Nu surrealistische heeft geen grenzen te hebben. Alles wat ik kan zien dagen zijn de karakters van de spelen bewegen met mij in het echt. Net als toen ik speelde alle schietspellen zoals Rainbow Six en Call of duty, wanneer ik gebruikt om een ​​persoon die veel op een dak zie ik gebruikt om dit vreemd gevoel in mijn maag om hem te snipen of wanneer ik zag een bord, een muur of een boom iets in mij schreeuwde u gotta dekking bro! Grappig eh!

Die gekke schaken sessies had echt got me bummed toen ik wilde eenieder om schuin te lopen, net als een kameel of een koningin in het schaken in plaats van rechtdoor te lopen, terwijl sommige spellen dwong me naar rechts klikken alle tijd (defensie) als iemand stak zijn hand te praten.

Nu heet hoe spelletjes knoeien met de werkelijkheid.