Retro Video Game Review: The Three Stooges (Nes)

dol op sommige obscure degenen, en bereid zijn om wat anderen vinden dat afschuwelijk, en kan een obscuur juweeltje waarderen te verdedigen, vind ik dit Three Stooges "spel" tamelijk crappy. Zelfs als iemand die kan genieten van ploeteren door middel van een moeilijk spel, zelfs een "Nintendo Hard" titel, of iets verwarrend, of die aanwijzingen, of een lange aandachtsspanne, of strategie, of innovatie, of slimheid, of wat dan ook vereist, dat doe ik niet geniet hiervan. Ik stopte met spelen.

Het ziet er interessant uit, met de cutscenes en korrelig close-ups, dat, althans, er beter uitzien dan de Barbie titel scherm. De muziek is vrij goed, zeer tijdperk-geschikt in zijn stylings, maar het klinkt als te veel raffinement geperst door middel van te simpel van een audio-apparaat, wat resulteert in een overgeproduceerd, enigszins vervormd, dissonant geluid. En het uitgangspunt heeft zeker belofte, met drie klassieke komische personages die betrokken zijn bij minigames om een ​​bepaalde hoeveelheid geld binnen een beperking te verhogen. Maar het zuigt.

Het is verwarrend, het is contra-intuïtief, de spelbesturing is verschrikkelijk uitgevoerd, is het niet leuk, het gaat tegen vele fundamentele gaming principes (ga je gang, proberen te overtuigen me dat dit maakt het spel briljante dan afschuwelijk), heeft deze slow vignetten tussen de hoofdstukken die vastlopen van de ervaring, het probeert om grappen te nemen nog niet te erkennen dat met herhaald afspelen zullen ze alleen muf vervelend toen, en over het algemeen gewoon niet echt een inspanning om een ​​levensvatbare video spel te maken.

De soft-hearted deel van mij wil een greintje goedheid in dit spel te vinden; maar realistisch, als ik 15 minuten van deze spelen, speel dan 15 minuten van Mega Man, Final Fantasy, Super Mario Bros. 3, Little Samson, StarTropics, of tientallen bij tientallen andere grote of sentimentele favoriete titels, I zou alleen maar slagen als hoeveel erger Three Stooges lijkt. Een ster van de vijf voor een slechte video game.

Oh, en het rare deel? De gedigitaliseerde stemmen in het begin, toen de jongens praten over hun geloof dat ze kunnen worden in de verkeerde spel, behoren tot de beste ooit op de NES gehoord. Recht er met de man in de Bijbel Buffet. Ga figuur.

Voor andere NES video game reviews, zowel goed als slecht, zie NintendoLegend.com.