Retro Video Game Review: Cliffhanger (Nes)

functie. Er waren waarschijnlijk Atari 2600 games met superieur geluid. Normaal gesproken moet de soundtrack niet echt een verschil in gameplay ervaring te maken, alleen misschien te verbeteren, maar in bepaalde delen van Cliffhanger (laden van de titel scherm, voor een) het geluid is echt erg genoeg storend te zijn. Originaliteit Voor een licentie spel, Cliffhanger is half-fatsoenlijk en eigenlijk beheert speelbaar te zijn. In een bredere kijk, hoewel, deze titel is een gaming concept dat niet aan zijn grote potentieel te voldoen.

Voor elk aspect kreeg het juiste (te beginnen met meerdere levens en blijft, punt pick-ups, variërend obstakels, gameplay kader dat heen en weer zo nodig kan scrollen), zijn er componenten om te voorkomen dat het zijn echt leuke (onnodig frustrerend porties, bizarre sprite animatie flow, onvergeeflijk slechte graphics en geluid voor een game zo laat uitgebracht in de NES bibliotheek). Zelfs zonder strekken subjectief context, zou dit lijkt een lager dan gemiddelde platformer.

Maar als je een stap terug en beseffen dat dit goed werd gemaakt na de Mega Man games, Legend of Zelda, Super Mario Bros.-titels, Metroid, werk Capcom met Rescue Rangers en Darkwing Duck en Duck Tales, Kirby's Adventure, Adventure Island, en andere voorbeelden, en zie hoe superieur de cartridges zijn om Cliffhanger, je begint te beseffen dat de mensen die dit spel gemaakt met opzet gekozen voor een goedkope, ongeïnspireerd, ondiep, sub-par game-ervaring te produceren. Voor die zonde, en het eindresultaat, kan dit alleen maar redden anderhalve sterren van vijf.