Inleiding:
Tales of Vesperia volgt het verhaal van een groep mensen onder leiding van een voormalig ridder genaamd Yuri te jagen onderaan een vriend belde Flynn en waarschijnlijk de wereld redden of iets langs de weg. Ik weet niet ik was niet op te letten, en ik vrij veel gestopt zorgzaam na de eerste baas gevecht.
Mensen die regelmatig lees mijn beoordelingen (alle drie van hen), kan opmerken dat dit iets van een onderbreking van de traditie.
Terwijl mijn werk heeft altijd een aanraking van de Gonzo erover, probeer ik objectief, eerlijk blijven, en vooral professioneel. Deze beoordeling gaat heel anders te zijn als ik een verpletterende en absolute teleurstelling met Tales of Vesperia, en de JRPG als geheel hebben geleden. Objectiviteit zal lacking- u bent gewaarschuwd
Het spel:.
Zoals altijd, begin ik met het vlees en aardappelen van elke game, het spel en de mechanica.
Tales of Vesperia blijft op koers met de gebruikelijke JRPG-model van de nivellering en het maken van items en het vinden van nieuwe apparatuur, steeds krachtiger en dit proces te herhalen op verschillende plaatsen tot de credits roll.
Natuurlijk, de 'Tales Of' spellen staan bekend om een afwijking van deze formulering de real-time gevechten. De rest van het spel is, om eerlijk te draaien van de molen voor JRPGs over de hele wereld zijn.
Je hebt je punt scherm, je status scherm, je magie scherm (Called Artes in dit in het belang van ten minste proberen om nieuwe te kijken), uw apparatuur scherm en ga zo maar door. Er was iets te maken met vaardigheden en over wat ook- eerlijk gezegd was ik niet op te letten en kon niet minder hebben verzorgd.
De rest van de gebruikelijke verdachten zijn er, je loopt rond de wereldkaart, run in steden, dood iets, de lokale bevolking problemen voor hen op te lossen voor geen andere reden dan dat je zo'n aardige vent, volg het spoor van een man genaamd Flynn, die niet lijkt te willen wachten tot je zelfs hij weet dat je bent na hem ... je krijgt het beeld. Als je niet, dan gaan spelen Final Fantasy Seven, kom terug en je wil.
Ik ga niet in specifieke hier te gaan want ik kan niet worden lastig gevallen iets dat vrijwel elke gamer op het gezicht van Gods groene aarde heeft al gespeeld, bar drie kleine verschillen te beschrijven.
Als je een monster op de kaart kunt u lopen in het en begint te bestrijden.
Dat is een shame- tot op dit punt dat ik was eigenlijk het vinden van het spel redelijk als een beetje flau