Het was een dag als alle andere en onze vier avonturiers hadden in een onopvallend taverne aan de rand van een stad van halflings voldaan. De burgemeester had hen uitgenodigd om te komen omdat zijn bevolking had slinkende, steeds minder als meer en meer avonturiers op zoek naar de geheimen binnen een nabijgelegen grot ontdekt. Wie of wat er geruchten van rijkdom in de grot begon was onduidelijk en niemand in de stad kon eigenlijk zeggen wie de eerste ruby had gevonden.
Wat of wie het was had geleid tot de stad steeds meer dan een eenvoudige vissersdorp aan de oever van de Zwarte-water Lake.
De partij bevatte een elven boswachter, een dwerg paladin, de ene mens rogue en één halfling tovenaar . Een heel behoorlijk doorsnede als ik het zo mag zeggen mezelf. De vier van ons op pad gaan op onze zoektocht, en binnen het eerste half uur lopen op de weg werden we aangesproken door een enorme, gevleugelde libel, haar hoofd ingekapseld in sommige rood, wervelende mist. We namen onze strijd stations.
Onze aanvallen vloog snel en woedend, en totaal niet-gecoördineerde, resulterend in de ranger spearing de paladin met een pijl in zijn arm.
"Och! Wat heb je tha te doen '?" de Dwerg aangeklampt de elf, helemaal vergeten dat we in een leven en dood vechten.
"Achter je!" de elf schreeuwde en klaargemaakt nog een pijl.
"Dinnae veranderen da onderwerp!" antwoordde de dwerg en schoof op van de elf, provoceren de libelle in een aanval van de kans die gesplitst langs zijn armor en scoorde een snee aan de dwerg rechterschouder.
De elf nam zijn kans om te vuren op de libel weer, maar een freak windvlaag nam de pijl en geteisterd is, waardoor het zijn doel missen. "Je moet hen te helpen!" de elf smeekte de dwerg.
"Ja, ik zal hen te helpen, maar niet totdat ik klaar ben met jullie!" antwoordde de dwerg en tilde de heft van zijn bijl boven zijn hoofd.
In een snelle beweging lag het hoofd van de elf is losgemaakt van zijn lichaam en de dwerg grijnsde grimmig, terug te draaien net op tijd om te zien de libelle speer het menselijke en het halfling door middel van hun borst, het uitlokken van kreten van pijn als hun bloed afgetapt uit hun Bodes en gedrenkt in de dorstige grond onder hen. Krassen zijn baard de baard hees zijn wapen aan zijn rug en liep terug naar het dorp.
Als slechts races langs kon komen.
Deel 2