Van Andhra Pradesh, Orissa en Gujarat komt de ikats.
De ikat techniek in India is algemeen bekend als Patola in Gujarat, bandha in Orissa, pagdu Bandhu, buddavasi en chitki in Andhra Pradesh. In het ikat tie en dye werkwijze worden de ontwerpen in verschillende kleuren gevormd op het weefsel hetzij door de kettingdraden of inslagdraden of beide. De draden die het ontwerp worden gebonden en geverfd afzonderlijk te brengen in de gewenste kleur en de eenvoudige vervlechten van de draden produceert de meest ingewikkelde ontwerpen, die pas in de gerede weven weergegeven.
De Orissa ikat is een veel oudere traditie die Andhra Pradesh en Gujarat, en de meer populaire motieven zijn als zodanig een gestileerde vis en de Rudraksh kraal. Hier is de kleur is opgebouwd draad door de draad. In feite is Orissa ikat nu bekend als garen stropdas en kleurstof. In Andhra Pradesh, ze stelletje enkele draden samen en bind en kleurstof en ze hebben ook de totale vrijheid van het ontwerp.
Zelfs zover 40 jaar geleden, handweefgetouwen werden geweven voor het gebruik van de lokale klant.
Vervoer & Communication waren erg traag en dit was een kans voor wevers te reizen en worden blootgesteld aan de verschillende soorten van het weven in de rest van het land niet geven. Vandaar dat de traditionele weefsel & ambachtelijke overleefd als gevolg van lokale mecenassen. Kashmiri wevers weefden pashmina shawls en tapijten die waren (en zijn nog steeds) nodig zijn voor de koude weersomstandigheden van de staat bijna het hele jaar door. Ook Kerala, dat is weelderig groen het hele jaar door, had wit overheerst in alle met de hand geweven stof.
Aan de andere kant, Rajasthan en Gujarat gecompenseerd voor het gebrek aan kleur in hun landschap door het weven van de meest kleurrijke stof en vervolgens afdrukken of verven van deze toe te voegen aan de allure.
De tijden zijn nu veranderd. Met een revolutie in alle communicatiemiddelen en computers ter beschikking van de wevers en hun gezinnen, wevers in afgelegen dorpen weten