Ik ben opgegroeid in een gezin van vier in de jaren zestig. We hebben niets ontbreken, er was altijd eten op tafel, maar we waren niet rijk. Mijn vader, die de enige kostwinner van het gezin was, moeite om rond te komen als eigenaar van een kleine winkel op de hoek en kon zich niet veroorloven om dure speelgoed te kopen.
Solitaire door de natuur en als gevolg van een significant verschil in leeftijd met mijn drie oudere broers, ik meestal gespeeld door mijzelf. Ik had veel poppen en plaatste ze in rijen. Ik sprak met hen, gekleed ze op en geborsteld hun haar.
Ik had ook een goede tijd met Barbie poppen hoewel ik niet zo veel kleding en accessoires zoals ik had gewild.
Ik hield assembleren legpuzzels, vooral moeilijk decors met meer dan tweeduizend stuks. Ik was erg blij toen een familielid die naar Duitsland gereisd bracht me een Ravensberger puzzel. Toen ze voor het eerst verscheen, werden ze beschouwd als de crème van legpuzzels.
Tijdens de schoolvakanties, heb ik genoten van het doen van borduurwerken. Ik had verschillende stukken ingelijst en hebben ze opgehangen op mijn muren totdat ik ziek van hen.
Twee van hen zijn nog in uitstekende staat! Ik heb ook ontelbare uren bezig olie-schilderij van nummers. Elke keer als ik een mus waarnemen, een olie-schilderen gedaan tijdens mijn jeugd komt naar mijn mening.
Onlangs, tijdens een gesprek over het verleden kerstcadeaus, een van mijn vriendinnen en ik besprak de Lite-Brite spel. We denken aan de uren brachten we het creëren van gloeiende foto's. Ik lachte toen ze zei dat ze speelde zo veel mee, sommige van de pinnen burn-out! Dit was een ideale speelgoed. Een speelkameraadje was niet nodig en het was echt leuk.
In de zomer pauzes en stakingen frequente leraren ', speelde ik kaarten en Monopoly met mijn familie en vrienden. Zagen we nooit de tijd door.
Voor computers en elektronische spelletjes, hadden we eenvoudig en goedkoop speelgoed. En we waren nooit vervelen.