We kennen alle clichs van soul mates, leven partners, ware liefde, volmaakte liefde, enz. Enz. We vinden ze hartverwarmend en grootse, romantische zelfs. Maar als we uit liefde te vallen, we vallen moeilijk, want het is veel moeilijker uit liefde te vallen dan in. Er is niets heel romantisch over een gebroken hart. We cavalierly verklaren dat het uiteraard niet zijn ware liefde geweest; anders zouden we nog steeds samen zijn. En we turen rond hoeken hoop dan hopen dat hij of zij wacht us.
And wat liefde met hun lichaam en sommige met hun gedachten en sommigen vinden zelfs dieper troost liefdevol tot in het diepst van hun souls.For wat liefde als het leven is een reis. Mijn ouders zijn getrouwd 58 jaar hun nageslacht minstens een keer gescheiden. Liefde is een zekerheid voor mijn mensen. Ze kan en zal niet voorstellen zonder het ander. Ik heb nooit gedacht dat dit de liefdesaffaire van de leeftijd of een gevuld met passie en romantiek. Er is een symbiose tussen hen, een oneven dans non-stop voor bijna 6 decennia.
Ik vraag me af wat houdt ze aan de gang, dat de geheime formule die ze bij elkaar houdt jaar na year.i bewonderen hen en vaak ontzag. Ik heb vaak genoeg problemen die leven met mezelf, laat staan een ander de laatste tijd. Maar hun huwelijk is niet alle omhelzingen en kussen, lovey dovey soort dingen. In feite, ik herinner me net de laatste keer dat ik zag ze in liefdes balde. Eigenlijk, ik herinner me heel goed als het was hun 50e verjaardag. Mijn familie is niet het type huggy. Er is echter verbeterd met het leven.
Er is een magisch iets dat hen met elkaar verbindt van 's morgens tot' s avonds. De romantiek is verborgen, maar uitgescheiden in hun hart en onsterfelijke vows.My romantiek springt uit het versnellen van treinen, schreeuwt van de daken en durft te overwinnen. Ik vind het heerlijk om in de liefde. Toch hebben deze extreme uitbarstingen van romantische hartstocht afgelopen jaren en niet een leven