Er zijn geen slakken of slakken in mijn tuin, ik zal u vertellen waarom.
Tot slot, 100% effectief, geen chemicaliën, een manier om die slijmerige slakken stoppen met het eten van mijn planten, en ik ben het delen van het geheim met je mee.
Ik heb eindelijk een manier om slakken stoppen met eten vond mijn mooie hosters, geraniums, salvia, en stokrozen. Wat mijn moestuin mijn arme kool, sla, courgettes en alle andere planten zetten ze er slugises geesten om ze gewoon te eten.
Alles in de tuin zou prima uitzien in de avond, zou ik naar bed dat nacht, opstaan in de ochtend, naar buiten de tuin en de meeste van mijn mooie planten zou worden gegeten tot op hun stengels. Ik heb vele dingen geprobeerd door de jaren heen, zoals slakkenkorrels, gebroken eierschalen, grit, bier, zand, limonade, ja noem maar op en de kans is dat ik heb het geprobeerd.
Als iemand zelfs vertelde me om hondenpoep rond mijn planten te zetten. Ik bedankte hem iedere veel, maar besloot dat niet te doen.
De gedachte van het verspreiden van hondenpoep rond mijn mooie planten voelde ik me behoorlijk ziek om je de waarheid te vertellen. Er zijn genoeg katten die mijn tuin te gebruiken als een gigantisch nest lade geen enkele manier. Op een gegeven moment werd ik zo zat te proberen de slakken eten alles wat ze nam een fancy om te stoppen, dat ik gaf en gewoon struiken in de tuin dat ik nieuw de slijmerige kleine dingen niet leuk. Maar na een paar jaar kreeg ik verveeld met dezelfde oude struiken. Begrijp me niet verkeerd ik hou struiken krijgen ze zijn erg leuk.
Maar mijn favoriete planten zijn altijd eenjarigen en enkele van de ongewone hosters. En voor mij is er niets zoals het kweken van je eigen biologische groenten, zodat u weet dat ze vers zijn. Zondag diner rosbief met uw eigen vers geteelde groenten is groot of thee keer een lekkere salade met uw eigen home grown sla, tomaten, uien en ga zo maar door. Het is een briljant gevoel.
Dus nogmaals ik ging naar buiten en kocht al de jaarlijkse planten ik vond en begon mijn moestuin weer alleen voor hetzelfde te gebeuren, de slakken leek uit het niets te komen.
En mijn mooie planten waren wederom alle gegeten, dit keer naar de grond was er niets meer over van de meeste van hen. Iets wat mijn grote oude Nan gebruikt om te doen, houden zeurende aan de achterkant van mijn geest; het is me alleen genomen dertig oneven jaren te herinneren wat ze placht te zeggen.
Toen ik eindelijk herinner me, ik dacht: "Nee, wat een