Elk jaar, ik waardeer deze tijd van het snoeien. Waarom vraag je dat? Omdat het leven les was zo waardevol een paar jaar geleden. Ongeveer 10 jaar geleden, bereid ik mijn rozen snoeien met kracht. Ik had een boek dat in detail beschreven hoe ik mijn rozen snoeien. Dus, verzamelde ik mijn gereedschap, vuilniszakken en boek in de hand, en zei tegen mijn vrouw wat ik deed.
"Going to snoeien" zei ik, opgewonden.
"Ok" Ze zei: zwaaien vanuit de voorkamer.
Ik liep naar de voortuin direct naar mijn grootste uitdaging eerste- de enorme roos door de rand van mijn tuin.
Al jaren, groeide het wild in een verwarde massa van doornen en halfslachtige rozenblaadjes. Ik had al klachten ontvangen door de buren, in het bijzonder mijn oudste vriend, Mr. Art. Hij zwierf langs de wandeling net zoals ik zat mijn gereedschap.
"Eindelijk gunna zorgen dat? ' Zei hij.
"Ja meneer." Ik antwoordde, niet naar hem te kijken.
"Nou, zoals ik zei, het is over de stoep en het grijpt me als ik loop door!"
Mr. Kunst gedurende tien minuten over hoe hij had bijna zijn gewond geraakt door mijn kwaad roos.
Weinig wist ik dat mijn rogue steeg werd onschuldige voorbijgangers aanvallen. Ik keek naar hem. Mr. Art voortdurend geklaagd over ieders tuin. Hij was niet de pik op mij, hij haatte iedereen de tuin. Ik knikte, op mijn handschoenen en keek naar het werk vooruit. De februari wind meegetroond de boom rond en dat zou het moeilijk maken om dit werk te doen. Ik pakte mijn snoeischaar en begon te trimmen, dit riet, dat riet. Ik hoorde hem te verlaten, maar ik draaide na een paar minuten en vond Mr. Art had verlaten. Dus bleef ik voorzichtig mijn hand niet te haken op de scherpe doornen.
Ik geknipt en geschoren de wandelstokken weg, het verwijderen van de dode of zieke die net zoals het boek zei. Ik aan het doen was prima totdat ik bijna bereikte het midden van de roos. Ik was plotseling dit veranderd in een hersenloze activiteit in plaats van het kijken naar mijn werk. Dus, ik afgekapt de volgende stok en dan staarde ernaar.
"Oh nee!" Ik zei hardop, net als mijn vrouw liep naar buiten.
"Wat is er aan de hand?" vroeg mijn vrouw.
"Ik scheerde een goede stok. Man, ik ben het doden van deze roos.
"
Mijn vrouw onderzocht de roos voor een moment, zat de soda beneden bracht ze mij en binnen liep terug.
"Looks ok voor mij." Zei ze en liep naar binnen.
Ik zat daar voor een moment, boos op mezelf. Wel voor de roos beter, dacht ik. Net zoals ik had grondi