j had; gevoel een golf van medelijden, maar de naam van het niet te binnen schieten. De kleine jongen glimlachte, het smelten van het hart van de agent. "We willen een term levensverzekering op onze zoon", zei Don nonchalant, alsof hij alleen maar niezen. Het was op dat moment dat de agent begrepen de enorme omvang van dit alles. "Ga weg," zei hij, "Ga uit mijn kantoor." Hij voelde als het roepen van een maatschappelijk werker, of misschien een agent.
Maar de jongen benadrukte aan de agent; dat prachtige kleine jongen, "Maak je geen zorgen, meneer," zei hij in zijn kleine pipsqueak stem, "Ik ben net als die film."
