Het was duidelijk voor velen een fanatieke supporter Wallabies dat elke keer als ze hadden het spel weggegooid en gekocht op de reserves zoals Matt Rogers het team opgeheven en eigenlijk begonnen scoren. Waarom de technische staf nooit opgepikt op dit is niet te geloven immers proberen hetzelfde keer op keer en verwacht een ander resultaat is nors een vorm van insanity.The team slaagt er altijd zo slecht of zo goed als de oppositie zij geconfronteerd spelen .
Als ze spelen teams als de All Blacks of Zuid-Afrika het brengt het beste en het resultaat, hoewel niet altijd in het voordeel van de Wallabies, zijn ten minste respectabel. Aanbrengen van het team tegen minder geduchte concurrentie zoals Ierland resulteert meestal in de Wallabies wordt gedicteerd en het niet opvolgen van een game plan, anders dan het andere team te krijgen zelfvertrouwen laat en uiteindelijk nemen alle zelf geloof weg van het verleden de team.The Wallabies ' track record in het moderne tijdperk van het spel is indrukwekkend.
Concurreren in alle vijf van de Rugby Union World Cups van het team won de World Cup twee keer, in 1991 en 1999 en verloor in de finale wedstrijd in extra tijd om Engeland in 2003. De unie van het rugby in Australië altijd een achterbank heeft genomen om de grote neef rugby league. Dit zou zijn gebroken toen rugby league ging door onrust in de jaren '90 toen de tegenovergestelde code begon Super League. Na deze, Rugby League was gefragmenteerd en de supporter basis werd gelaten afgehaspeld.
Waarom heeft de ARU niet profiteren van deze en te investeren in de zware campagne om deze waardevolle fans om te zetten? Te denken dat het niet kan worden gedaan naïef was op zijn zachtst gezegd. Men hoeft alleen maar te kijken naar de opkomst en de opkomst van de Australian Rules Football (AFL) in wat ooit een Rugby League sterke greep staat, Queensland.So wat nodig is bij de ARU aan de resultaten die het nors verdient? 1 te krijgen.
Brengen niet op een coach die niet to