Het feit dat we niet zo veel tijd met onze vader als de andere kinderen waren met die van hen, versterkt de relatie nog meer, we genoten van onze tijd samen. Dus waarom dan, heb ik niet de tijd te maken met mijn eigen kinderen leuker? Mijn man Chris en ik waren om te trouwen in mei 2003. Mijn Papa was te ziek om te reizen voor de bruiloft. We erachter net maanden voor, dat Chriss vader had een dodelijke tumor in zijn hersenen. We waren van plan om hem snel te verliezen. We wisten niet wat te doen. De tijd was van de essentie.
We gingen verder en trouwde met Chriss Daddy lopen me door het gangpad. Slechts enkele dagen na de bruiloft, op 4 juni 2003, mijn dochter bevallen van mijn eerste kleinzoon. Toevallig, dit was ook mijn Daddys verjaardag. Wat een verjaardag verrassing, om uw eerste kleinzoon geboren op uw verjaardag! Nu wanneer ik erover nadenk Ik denk dat de goede God werkte het uit, dus ik zou mijn papa eens zien voordat hij nam hem mee naar huis. Onze huwelijksreis was op reis naar PA voor onze kleinzoon en mijn papa te zien.
Ik kreeg te zien mijn papa houdt zijn achterkleinzoon, zijn verjaardagscadeau dat hij was zo trots op. Dat was een van de laatste keren dat we zouden hem goed zien. Dat augustus verloren we Chriss papa. We werden verwoest dat we meer tijd wilde hebben. Toen we gingen terug naar mijn vaders in oktober, hij was in zeer slechte staat en ik wist uit te kijken naar hem dat de tijd voor hem begon te dringen. We brachten een week met hem en moest terug naar huis en weer aan het werk te gaan.
Ik verloor mijn papa dat februari, ik was nog net een paar dagen voor, maar hij had al in een semi-bewuste toestand gleed. Hij wist dat ik er was, ik wist het toen ik pakte een wattenstaafje gedrenkt in ijswater te overreden zijn lippen en hij pakte mijn hand en hield voor lieve leven. Dit tengere man was de man die altijd tijd voor ons dus valuable.Time is zo kort, korter voor sommige dan anderen. Maak er het beste van. En een ander ding, houd uw dierbaren en rolmodellen in leven, nemen e