mijn auto met een grote bruine zak. Blijkbaar merkte ze mijn 'geript' jeans en voelde geleid tot een aantal van haar kleren te doneren aan mij. Ik wist niet wat te zeggen en het duurde alles wat ik moest in te houden van het lachen hardop. Ik vriendelijk bedankte haar voor het denken van mij en suggereerde dat het misschien haar vrijgevigheid beter geschikt voor iemand in nood zou zijn. Ze staarde in mijn ogen en verzekerde me dat ze was er zeker van dat ik dat iemand in nood '.
Het viel me op dat ze geen idee wat mijn beroep was had en veronderstelde dat ik een worstelende thuis moeder. Nou, zoals ik al zei, ik heb het beste van beide werelden en ik zou niet ruilen voor iets in de wereld, maar misschien is de tijd gekomen om mijn spijkerbroek met pensioen ... tenminste voor toen ik van school te halen mijn dochter.
