Echter, het is pas in de laatste paar decennia dat de fret heeft een grote vlucht genomen in een grote weg als een geaccepteerde huishoudelijke companion.Probably meer dan enig ander huisdier, met inbegrip van de muis of rat, is de fret had veel vooroordelen overwinnen om acceptatie krijgen als huisdier. De overgrote meerderheid van de verhalen over de fret die een nare gehard, stinkende schepsel dat u net zo gelukkig zou bijten als naar je kijken, zijn onwaar. Er is weinig rook zonder fire.
Although de fret zo'n lange geschiedenis van vereniging met de mens, kan het verrassend dat de reputatie zo slecht was zijn. Echter, als je bedenkt hoe het steevast werd gehouden en behandeld, het is maar al te duidelijk waarom deze reputatie verworven. Zoals bij zowat alle huisdieren onze kennis van hen echt begon pas in de diepte in moderne tijden te worden. Voor de meeste, misschien met uitzondering van de hond, werden zij zeer verkeerd begrepen.
De werkende fret werd vaak uitgehongerd voordat het werd verzonden in een hol te jagen op konijnen, in de verkeerde overtuiging dat het beter zou werken. In andere gevallen is het hoektanden waren gebroken, zodat het konijn niet kon doden. Anderen hadden hun lippen tijdelijk aan elkaar genaaid, of ze werden uitgerust met strakke snuiten. Sommigen werden eigenlijk verblind, alles in de overtuiging dat dit hen zou verhinderen nadelige gevolgen voor het konijn. Fysiek minder wreed, maar eigenlijk net zo slecht, was de praktijk van fitting klokken aan de fret voordat het gejaagd.
De voor de hand liggende gedachte was dat het waarschuwde het konijn van de tegemoetkomende fret (alsof het konijn zou niet bewust van dit door zijn eigen machtige gevoel van geur.) De bel idee lijkt een goed idee genoeg totdat je stopt om te overwegen dat veel fretten mag niet daadwerkelijk uit het hol te komen, en dus zouden worden gelaten door de eigenaar! Het dragen van de bel, zou het weinig kans op het vangen van levende prooien te hebben, en het zou moeten bestaa