Het gedraagt zich niet op de normale manier. De tweede verklaring wordt geïnterpreteerd als volgt: & herInt (met inbegrip van de &) wordt het adres van het object, hisInt. Het adres van het object hisInt daadwerkelijk wordt opgeslagen in bepaalde regio geheugen; zult u in staat om toegang te krijgen met & herInt (inclusief &). Let op de positie van en de identificatie van de werkelijke object in de tweede verklaring. Merk ook op dat de naam in verband met de verwijzing wordt geïntroduceerd in deze tweede verklaring.
Laten we eens kijken naar de derde verklaring; & herInt als entiteit een pointer. Een pointer is een adres om een object in het geheugen. In de vorige paragraaf zagen we een formele interpretatie van een pointer. Als u de sectie leest meer zal je dat er iets te realiseren zoals, en herInt is ook een pointer. Nu & herInt is een pointer, kunt u dereferentie het aan de waarde wees op door de entiteit, en herInt, dat is 5 in dit geval. Dit wordt gedaan in de derde instructie. Om te beginnen, de dereference operator, *, gevolgd door de entiteit, en herInt, tussen haakjes.
In dit geval haakjes zijn facultatief. De derde instructie stuurt de waarde van hisInt op de uitgang. U maakt een verwijzing door de initialisatie zoals in de tweede verklaring in de bovenstaande segment. Opmerking: U kunt de verklaring van de referentie en de toewijzing van het object niet scheiden wees op, in twee verschillende verklaringen, zoals je met pointers. Voor zover de puntig voorwerp betreft, kunt u de initialisatie verklaring splitsen in verklaring en toewijzing verklaringen.
Lees en probeer de volgende code dat alles wat illustreert: #include using namespace std; int main () {int hisInt; int & herInt = hisInt; hisInt = 5; cout 0 terug; } Merk op dat in de bovenstaande code het object wees voor het eerst werd verklaard voor de initialisatie van de referentie. Referentiebeeld functie