U kunt een string (tussen aanhalingstekens bijvoorbeeld) toe te wijzen; een string tussen aanhalingstekens is een letterlijke. U kunt ook een reeks verklaringen omsloten door een paar accolades toewijzen. Dit paar accolades en hun omheinde verklaringen vormen een letterlijke object. Kortom, de verklaringen bestaan uit woningen, die als variabelen en methoden, die zijn net als functies. Er wordt het gebruik van de gereserveerde woord "dit". "Deze" gebruikt binnen de accolades verwijst naar het object (met de verklaringen). Het is een substituut voor de naam van het object.
We kijken nu naar een voorbeeld. Voorbeeld van een object met de letterlijke NotationThe volgende script heeft de code van een object met letterlijke notatie (zie toelichting hieronder): myObject = {Numa: 5, Numb: 8, toe te voegen: function () {antwoord = this.numA dit +. verdoven; terug antwoord; }}; resultaat = myObject.add (); alert (resultaat); Het eerste script verklaring is het object. U hebt de naam van het object, gevolgd door de opdracht operator. Daarna moet je de accolades met haar verklaringen.
Merk op dat aan het eind van de accolades, heb je een puntkomma (je niet hoeft dit puntkomma na het sluiten brace in andere situaties) .Let ons onze aandacht nu naar wat er binnen de accolades. Binnen de accolades, heb je twee woningen en een methode. De eigenschappen en methoden in de accolades worden gescheiden door komma's. Deze eigenschappen en methoden zijn als uitspraken in het object letterlijke maar ze worden gescheiden door een komma en niet puntkomma.