Casey Anthony Wears The Scarlet Letter Well

Na een aantal dagen om te reflecteren op de uitspraak, het is mij duidelijk geworden dat Casey Anthony heeft geen probleem wandelen in schaamte. Onder de toenemende druk van de publieke controle ze wandelt met haar hoofd hoog gehouden. Ze knippert een glimlach van opluchting als een bankrover doet na zijn auto de hoek net ontbrekende tegemoetkomende politie kruisers heeft gedraaid. Een close call inderdaad gezien als de staat de stippen dan zou ze zijn besteding van de rest van haar leven achter de tralies in een zelf gemaakt vagevuur konden aangesloten.

Elke scheur ze deelt schreeuwt schuldgevoel aan mij gegeven omdat ik geloof ontnemen haar enige kind van het bestaan ​​moet moeilijk voor haar om alledaagse herbeleven in een rechtszaal. De waarheid is een reinigingsproces voor een bedrieger vooral wanneer de enige remedie voor de indiscretie is ballingschap. Geconfronteerd met een levenslange gevangenisstraf is een nagel bijter. Het zal de schuldige kronkelen te maken en huilen in ongeloof.

Casey lijkt het vonnis goed te hebben genomen.

Vanuit haar gezichtspunt, dit was slechts een hobbel in de weg en ze heeft haar hele leven voor haar de tijd dat ze verloren in preventieve hechtenis te vervangen. Hoe ironisch is dat? Ze werd beschermd, maar niemand leek te willen intensiveren en te beschermen Caylee ondanks haar moeder het weergeven van een geschiedenis van verdacht gedrag. Hoewel dit voor de hand was, kreeg ze nog steeds het voordeel van de twijfel. Helaas voor jonge Caylee, haar moeder net trok een van de grootste ontsnapt in de moderne studie geschiedenis.

Het laat haar naar buiten lopen van een vrije vrouw met dat, het is niet wat je weet, maar wat je kunt bewijzen

, grijns op haar gezicht.

De enige verliezer die uit deze rechtszaal theatrale steekspel kwam is jong Caylee Marie Anthony. Wat is er gebeurd met haar dat ze niet verdienen. Niemand zal ooit de waarheid kennen, maar Casey en ik weet zeker dat ze zal nemen die openbaring aan haar graf; een graf dat zal worden in een begraafplaats met een gepersonaliseerde grafsteen in tegenstelling tot degene die iemand voorzien Caylee.

Helaas werd ze gezien als niets meer dan puin binnen de vuilniszakken die haar lichaam ingesloten. Nu kan ik begrijpen waarom de jury was ziek om hun maag als ze gemaakt van hun beslissing.

Dit was een tragisch einde aan een jonge leven dat niet de kans zich te ontwikkelen en te bereiken zijn potentieel kreeg. Het trieste is dat niet zo te eind